We gaan toch bouwen!!!

In de bakker komt er een tandeloze meneer naar me toe: How are you madam? Gelukkig ben ik netjes opgevoed en antwoord ik beleefd. Het blijkt een van de Headteachers te zijn, ik ken ze dus nog niet alle 47 uit mijn hoofd (oops). Enthousiast vertelt hij ons midden op straat dat hij de 25 chiefs uit de omliggende dorpen allemaal hun eigen opdracht heeft gegeven. Allemaal 2 kruiwagens keien en 2 kruiwagens zand. Sellina en ik worden er helemaal enthousiast van.

Een klein dansje is wel op zijn plek.
Gister kwam het officiele bericht: we gaan bouwen. Het voorstel waar we in februari aan hebben gewerkt wordt: 31 scholen, 14 opslag ruimtes en keukens en 31 feeding shelters.
Ik ben er blij mee, want ik heb het gevoel nu ook iets structureels achter te kunnen laten. Ook de DSMC (district school meals coordinator van de overheid, Mr Phondiwa) kan mijn dansje wel waarderen.

Werkzaamheden
Voor mijn dagelijkse werkzaamheden betekent het bouwen vooral veel documenten in orde maken: budgetten, jaarplannen, materialen bestellen. Daarnaast zijn we ook plannen aan het maken om alle 31 scholen weer te bezoeken om iedereen te "sensitizen" op een "sensitization meeting". Wat dat precies inhoud vertel ik jullie als ik er een heb meegemaakt.... Ik begrijp eigenlijk dat het een uitleg en motivatie sessie is om de gemeenschap en vooral de chiefs duidelijk te maken dat wij hun nodig hebben om het project te doen slagen.

Natuurlijk blijven we onze FMA (monitor) activiteiten er gewoon naast doen. Waar ik wel naar moet kijken is hoe we het onderzoek nu gaan invullen. Ik begrijp echter dat het WFP heel misschien ook mogelijkheden heeft om niet alleen een "desk-study" neer te zetten, maar zelf echt een onderzoek uit te voeren. Dit zou natuurlijk nog betrouwbaardere resultaten geven. Toch wil ik het niet helemaal loslaten: de impact van schoolmaaltijden. Misschien een aantal kinderen interviewen die al een aantal jaar school maaltijden ontvangen, hoe is hun leven nu?

Hana Luca 2
De dag na mijn vorige blog ben ik direct teruggegaan en Hana Luca was op school geweest. Stiekem maakte mijn hart een enorme sprong. Eindelijk een actie met direct enorm resultaat.
Afgelopen donderdag ben ik weer geweest, Hana zat schoon gewassen in de schoolbanken. Ze was doodsbang van de asungu...... Ze wist natuurlijk niet dat ik haar school uniform kwam opmeten, er een berg eten in de auto lag samen met een kip en een haan om eieren leggen en een knalroze rugzak vol met schriften en pennen.
Ze doet het goed op school en ze is elke dag geweest. De juf is duidelijk begaan met haar en zelfs de directeur bemoeit zich met haar welzijn. Toch bizar wat de WFP auto en deze inmiddels iets gebruinde blanke voor elkaar krijgen.
We hebben moeder wel goed in de oren geknoopt dat de kippen niet om te eten zijn, zelfs de buren erbij gehaald. We komen terug en gaan checken, die kippen zijn er voor om te zorgen dat Hana naar de middelbare school gaat. Iedereen vertelt me dat de kippen al dood zijn, de kleding en dekens verkocht....... Zelf blijf ik een hopeloze idealist en positivist! We gaan het zien ;-).
Na dus een 9 jarig meisje grandioos verwend te hebben, zie ik een jongetje van een jaar 6/7 rond drentelen en ik vraag aan moeder: wie is hij? Deze jongen blijkt dus het broertje te zijn van Hana. Als ik via Sellina vraag waarom moeder hier niks over heeft gezegd komt ze niet verder dan, tja dat was ik vergeten. Ik stap met Sellina in de auto, waar Hana al parmantig samen met Simeon op ons wacht. Direct weer terug naar school. Het resultaat: gister is moeder met Hana Luca 2 op school geweest. Tja en voor mij betekent dat: duurzame plannen maken voor Hana Luca 1 en 2 en in de tussentijd toch nog maar een uniform aanschaffen.