Takulandirani! (you’re welcome)
Door: Ingrid Knoet
Blijf op de hoogte en volg Nienke & Bart
25 Mei 2012 | Malawi, Nsanje
...... een veel gehoorde uitspraak de afgelopen weken. En maar goed ook, want zo word ik door de vele headteachers waar wij dagelijks mee om tafel zitten welkom geheten. Overigens moet Sellina (assistent project manager) voortdurend uitleggen dat ik toch écht een nieuwe projectmanager ben; het verschil tussen mijn voorganger Marije en de tweede Nederlandse blondine blijkt moeilijk te zien!
En of ik mij welkom voel? Jazeker!
Sinds 28 april ben ik in Malawi. Voor mijn vertrek kon ik niet wachten om terug te gaan naar Afrika, en in Malawi mijn steentje bij te dragen aan voedselvoorziening en onderwijs. Malawianen zijn een ontzettend warm volk en mensen maken graag een praatje met je. Ondanks de armoede die we tegenkomen onderweg, is mijn ervaring ook dat mensen er het beste van maken en toch met een glimlach door het leven gaan. Onderweg zijn is overigens een avontuur an sich; verbazing alom over hetgeen je allemaal op een fiets kunt meenemen (kippen, geiten, varkens, bergen brandhout etc.).
Bestellen maar!
Op de bewuste dag van aankomst ben ik ontzettend warm ontvangen door het Post NL team: Sellina en Simeon, Marta (leidinggevende WFP Blantyre) en natuurlijk mijn voorganger Marije. Inmiddels bezoek ik met Sellina en Simeon dagelijks een gedeelte van de 53 scholen in Nsanje en de 14 scholen in Chikwawa, waar we bouwen aan 38 keukens, 25 storerooms en 37 feedingshelters.
De verantwoordelijkheid voor het aanleveren van de bouwmaterialen ligt deels bij de community (bakstenen bakken, zand en grind opgraven) en deels bij het WFP. De WFP materialen zijn een tijd geleden al besteld, maar door de devaluatie van de kwacha loopt dit proces helaas vertraging op. Binnen enkele weken zijn de prijzen voor materiaal en transport met ca. 25 % gestegen, waardoor alle onderhandelingen over inkoop opnieuw gevoerd dienen te worden. Met het Post NL team bezoeken we op dit moment de scholen om te checken of zij voldoende materialen hebben. Maar goed ook... want het verschil tussen 8 en 18 kruiwagens grind heeft men niet altijd door;)
Doorsnee schoolbezoek?
Stap 1: Een imposante WFP jeep rijdt het school terrein op en een grote groep nieuwschierige aagjes verzamelt zich rond de auto: we got noticed!
Stap 2: Oh oh de deur gaat open: een Azungu! (=blanke), dat is toch wel een beetje eng. En zeker eentje die iets tegen je zegt in Chichewa.... stapje achteruit dan maar.
Stap 3: Wat komt daar uit de achterbak? Lepels en borden! Feest!
Stap 4: Er verschijnt een ontvangst commitee van leraren met gepoetste schoenen en tweedehands stropdassen. Er start een uitgebreid scala aan ontmoetings gebruiken onderweg naar het kantoortje van het schoolhoofd (lees: klaslokaal, opslagruimte of onder een boom). De kinders verzamelen zich intussen rondom het kantoortje: die bezoekers zijn toch wel erg interessant...
Stap 5: Een zakelijke bespreking volgt en natuurlijk de gebruikelijke woorden van dank over en weer. Het hele team zit weer in de auto en nu durven de koters wel: achtervolgen die stofwolk!
Snufje cultuur
Malawi is een bijzonder land met bijzondere gebruiken; hier neem ik jullie graag in mee. De stukjes op het blog zal ik voortaan uitbreidden met een “kort maar opvallend snufje cultuur” voor diegene die hier interesse in hebben.
Deel 1: Muli Bwanji? (hoe is het?)
In het Malawiaans is er geen woord voor “hallo”. Gedag zeggen betreft een volledige conversatie waarbij je uitgebreid over en weer vraagt hoe het met de ander is. Dit kun je natuurlijk niet aan een groepje als geheel vragen maar enkel aan een individu. Ben je dus zelf met een groepje van 3 en begroet je 3 leraren, dan worden deze woorden onderling dus maar liefst 9 (!) keer herhaald. Elke ochtend om 6 uur fiets ik een rondje en mensen begroeten deze ietwat opvallende verschijning graag. Echter... wat te doen als je probeert enigsinds vaart te maken, maar voortdurend beleefd dient te antwoorden?
Tiwonana! (tot ziens)
Ingrid
En of ik mij welkom voel? Jazeker!
Sinds 28 april ben ik in Malawi. Voor mijn vertrek kon ik niet wachten om terug te gaan naar Afrika, en in Malawi mijn steentje bij te dragen aan voedselvoorziening en onderwijs. Malawianen zijn een ontzettend warm volk en mensen maken graag een praatje met je. Ondanks de armoede die we tegenkomen onderweg, is mijn ervaring ook dat mensen er het beste van maken en toch met een glimlach door het leven gaan. Onderweg zijn is overigens een avontuur an sich; verbazing alom over hetgeen je allemaal op een fiets kunt meenemen (kippen, geiten, varkens, bergen brandhout etc.).
Bestellen maar!
Op de bewuste dag van aankomst ben ik ontzettend warm ontvangen door het Post NL team: Sellina en Simeon, Marta (leidinggevende WFP Blantyre) en natuurlijk mijn voorganger Marije. Inmiddels bezoek ik met Sellina en Simeon dagelijks een gedeelte van de 53 scholen in Nsanje en de 14 scholen in Chikwawa, waar we bouwen aan 38 keukens, 25 storerooms en 37 feedingshelters.
De verantwoordelijkheid voor het aanleveren van de bouwmaterialen ligt deels bij de community (bakstenen bakken, zand en grind opgraven) en deels bij het WFP. De WFP materialen zijn een tijd geleden al besteld, maar door de devaluatie van de kwacha loopt dit proces helaas vertraging op. Binnen enkele weken zijn de prijzen voor materiaal en transport met ca. 25 % gestegen, waardoor alle onderhandelingen over inkoop opnieuw gevoerd dienen te worden. Met het Post NL team bezoeken we op dit moment de scholen om te checken of zij voldoende materialen hebben. Maar goed ook... want het verschil tussen 8 en 18 kruiwagens grind heeft men niet altijd door;)
Doorsnee schoolbezoek?
Stap 1: Een imposante WFP jeep rijdt het school terrein op en een grote groep nieuwschierige aagjes verzamelt zich rond de auto: we got noticed!
Stap 2: Oh oh de deur gaat open: een Azungu! (=blanke), dat is toch wel een beetje eng. En zeker eentje die iets tegen je zegt in Chichewa.... stapje achteruit dan maar.
Stap 3: Wat komt daar uit de achterbak? Lepels en borden! Feest!
Stap 4: Er verschijnt een ontvangst commitee van leraren met gepoetste schoenen en tweedehands stropdassen. Er start een uitgebreid scala aan ontmoetings gebruiken onderweg naar het kantoortje van het schoolhoofd (lees: klaslokaal, opslagruimte of onder een boom). De kinders verzamelen zich intussen rondom het kantoortje: die bezoekers zijn toch wel erg interessant...
Stap 5: Een zakelijke bespreking volgt en natuurlijk de gebruikelijke woorden van dank over en weer. Het hele team zit weer in de auto en nu durven de koters wel: achtervolgen die stofwolk!
Snufje cultuur
Malawi is een bijzonder land met bijzondere gebruiken; hier neem ik jullie graag in mee. De stukjes op het blog zal ik voortaan uitbreidden met een “kort maar opvallend snufje cultuur” voor diegene die hier interesse in hebben.
Deel 1: Muli Bwanji? (hoe is het?)
In het Malawiaans is er geen woord voor “hallo”. Gedag zeggen betreft een volledige conversatie waarbij je uitgebreid over en weer vraagt hoe het met de ander is. Dit kun je natuurlijk niet aan een groepje als geheel vragen maar enkel aan een individu. Ben je dus zelf met een groepje van 3 en begroet je 3 leraren, dan worden deze woorden onderling dus maar liefst 9 (!) keer herhaald. Elke ochtend om 6 uur fiets ik een rondje en mensen begroeten deze ietwat opvallende verschijning graag. Echter... wat te doen als je probeert enigsinds vaart te maken, maar voortdurend beleefd dient te antwoorden?
Tiwonana! (tot ziens)
Ingrid
-
25 Mei 2012 - 10:31
Jolene:
Leuk verslag en zo enorm hekenbaar! Heel veel plezier en succes toegewenst in Malawi. -
25 Mei 2012 - 11:38
Marielle:
Je hebt een goede start gemaakt. Fijn!
Benieuwd naar je volgende verhalen! -
25 Mei 2012 - 12:04
Flora:
He lieve knoetie! Wat goed om zo´n enthousiast verhaal van je te lezen :-) Heb je je fiets meegenomen? XXX -
25 Mei 2012 - 16:47
Frank Bastiaanse:
Hoi Ingrid,
Wat een ervaring en inderdaad je valt op. Leuk om je verslag te lezen en je op deze wijze te volgen.
Je dagen zijn goed gevuld begrijp ik als je om 6 uur 's ochtends al rond fietst.
Ook heb je de lokale gewoontes al goed voor de bril.
Ik blijf je volgen en kijk weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes Frank
-
27 Mei 2012 - 06:49
André Steketee:
Mooi verslag om mijn eigen herinneringen weer beter naar boven te halen. Ik was er vorige maand, maar het lijkt al een eeuwigheid geleden. André -
29 Mei 2012 - 15:36
Carla:
Hallo Ingrid,
Super leuk om te lezen.
Fijn dat je je draai alweer hebt gevonden.
Net zoals hier fiets je elke dag. Knap hoor.
Heel veel succes en ik blijf je mailen en volgen.
Groetjes. -
31 Mei 2012 - 07:44
Nikki:
Ing,
Wat leuk om te lezen!
Ik vind dat uitgebreid hallo zeggen wel gezellig. Hier hoor je alleen maar: "En, alles goed?", "Ja hoor, druk, druk druk...". Misschien maar eens invoeren in NL ;).
Fijn om te weten dat alles goed met je gaat.
Ik hoop dat de levering van bouwmaterialen een beetje vaart maakt binnenkort!
X Nik -
04 Juni 2012 - 09:00
Marjolijn:
Hee Ing,
Je ziet wel direct resultaat tijdens dit project. Dat zal wel een erg goed gevoel geven! Leuke foto's ook! Vervoer jij ook al kippen en geiten op je fiets of vergt dat nog wat extra training? ;-) Ik zie je al door A'dam fietsen, haha! Leuk ook om over de cultuurverschillen te lezen!
X Lijn -
11 Juni 2012 - 08:43
Sabine Segeren:
Hi Ingrid,
Hartstikke leuk om je via deze blog te volgen! Het klinkt echt als een ervaring om nooit meer te vergeten. Heel veel succes daar en geniet van alle bijzondere momenten en de indrukken die je opdoet.
Tiwonana!
groetjes sabine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
