Aan alles komt een eind

Het regenseizoen is hier begonnen. In een week is de droge hitte, het zanderige bruine uitzicht en lege velden veranderd in een groen landschap, waar alle mensen zo snel mogelijk aan het zaaien zijn en waar “de regen wordt gekookt” zeggen ze over de vochtige warmte. “Met bakken uit de hemel” heeft ook wel een nieuwe betekenis, de eerste keer dat het regende stopte het pas weer na drie dagen en daarna snapte ik pas waarom ik altijd over bruggetjes rij... want de stroompjes er onder waren nu wel redelijk vol!

De scholen zijn uit de komende 4 weken, dus voor mij een beetje ongezellig op de scholen, met aanzienlijk minder lachende kindergezichtjes die mij tegemoed komen. Ik begon net gewend te raken aan al die aandacht! De laatste periode wel extra de toegevoegde waarde van het school voedsel programma gezien. Het is natuurlijk best verleidelijk om kinderen op het land te laten helpen, of juist thuis terwijl de rest op het land helpt. Maar honger heerst en op school krijgen de kinderen een maaltijd. En dus gaan alle kindjes naar school!!
Het project is goed ingericht want ze krijgen de maaltijd ’s ochtends maar het is niet zo dat je dan daarna naar huis kan rennen, dat wordt goed gecontroleerd.

Het regent, het regent de pannetjes worden nat...

...dat willen we natuurlijk niet hebben, want als het regent en er is geen keuken, dan wordt er niet gekookt. Idem voor een opslagruimte, vaak wordt de pap in een klaslokaal opgeslagenen zitten de kinderen buiten, als het regent, wordt er dus niet geleerd. Enige wat stand houdt, is dat als er wel gekookt wordt, kindertjes prima buiten in de regen hun pap opeten, maar dat willen wij weer liever niet!
De meeste van de gebouwen zijn af en gecertificeerd, dat betekent dat wanneer de scholen weer openen in januari deze in gebruik genomen kunnen worden en dat pap dan op een veilige en hygienische manier wordt klaargemaakt. Het betekent dat de kinderen regelmatiger eten krijgen en niet afhankelijk zijn van het weer. Dat wij daar zo’n bijdrage aan hebben mogen leveren kunnen we als PostNL trots op zijn.

Hier doen we het voor!
Ik ga ze missen, die blije kindjes, de trotse kookmoeders en de hardwerkende bouwers, want het einde van mijn project is ook in zicht. Ik kijk terug op een hele bijzondere tijd. Wat heb ik veel geleerd over Malawi, het land, de cultuur en de gebruiken, over arm zijn en over ontwikkelingssamenwerking, want uiteindelijk draait het er om dat we die land een stapje verder helpen. En dat doen we, door ieder kind een maaltijd te geven, krijgen ze ook een opleiding, en met een opleiding gaat er een nieuwe wereld voor hen open. Als op afgelegen school een jochie van een jaar of 10 brutaal tegen me begint de praten in het Engels(!) denk ik “Yes, hier doe ik het voor!” Ik heb hele gave bedankbrieven gekregen in goed Engels, waarin telkens opnieuw staat dat als er geen eten op school was, deze kinderen niet op school zouden zitten. Daar doen we het toch allemaal voor?

Wat ik hopelijk in Malawi achterlaat is een stukje verantwoordelijkheidsgevoel voor de toekomst, leerlingen laten zien dat een opleiding ze wel degelijk verder kan brengen. Wat ik mee neem is het het welkome gevoel, dat iedereen voor elkaar klaar staat en de deur altijd open staat.. Al heb je maar een beetje, dan deel je dat beetje maar met elkaar.

Het kookboek "Koken voor elkaar" de nieuwste editie van Topkoks voor Thuiskoks past mooi in deze gedacht. Voor 11,95 euro koop je het en krijgen 40 kinderen in Malawi een maaltijd. Mooi Kerstcadeau!

Ik heb genoten in dit waanzinnige land en ga het echt wel een beetje missen!

Tiwonana Malawi!! Zikomo Kwambiri.