Postbezorgers op bezoek in Malawi

Beste lezers,

Zoals ik in mijn laatste blog al aankondigde stond er visite gepland. Afgelopen week was er een groep van PostNL op bezoek in Malawi om een kijkje te nemen bij ons project en om Hans ‘Miles for Meals’ binnen te halen na zijn lange tocht.
Ik had een geweldig leuke en lieve groep op visite, waarmee we een aantal mooie en bijzondere dagen beleefd hebben. Leuk om weer eens wat Nederlanders om me heen te hebben. Bedankt voor jullie komst!

Het leek me leuk als iemand uit deze groep zijn ervaringen van de trip zou delen met jullie. Daarom deze keer niet een stukje door mij, maar een bijdrage van Bart Beek (manager Binding en Behoud bij PostNL) als gastschrijver op het blog.

De woorden van Bart:
Ik was o.a. samen met 4 postbezorgers op bezoek. Postbezorgers worden de nieuwe ruggegraat van PostNL. Het is belangrijk dat we in die groep ook ambassadeurs krijgen voor het WFP. Deze 4 waren al zeer betrokken en zijn dat na deze reis nog meer: veel respect voor alles wat PostNL samen met WFP in Malawi voor elkaar krijgt.

Zien en voelen van het verschil...
Op 17 April gingen Tonny van Kuringen, Wilma Kuijper-Leermakers, André Steketee en Ploni Geuze, met mij en Mariëlle (van Spronsen) naar Malawi. Voor een paar was het de eerste keer dat ze zo ver van huis waren. Spannend dus. Iedereen reuze benieuwd om met eigen ogen te zien waar we nu alle fundraising voor doen.
Vanaf de aankomst op het vliegveld meteen naar het hoofdkantoor voor een intro in Malawi en WFP door Marta Fontan (Head of WFP SubOffice) in Blantyre. Als echte PostNl-ers meteen de handen uit de mouwen en geholpen met het laden van een vrachtauto met zakken rijst voor de rit langs een aantal scholen. Wat opvalt is dat alles tot 2 punten achter de komma wordt bijgehouden, en niet alleen omdat wij er zijn.
De volgende dag al vroeg op weg naar Chikhwawa, waar een bezoek aan een aantal scholen op de agenda staat, maar vooral de aankomst van Hans na 13.000 km fietsen centraal zal staan. Eerst bezoeken we een aantal huishoudens in de buurt van de school. Ook voor mensen die vaker op het platteland in de Derde Wereld zijn geweest valt toch op hoe arm men is: het hutje is echt alleen een plek om uit de zon en uit de regen zitten , er zijn een paar kookpannen, op het dak ligt wat gierst te drogen, er is wat suikerriet waar de kinderen op kauwen, een rieten matje waar ze op zitten en that's it. Goed dat we eerst inkopen voor ze gedaan hebben. Wat het des te schrijnender maakt is als je ziet wat de lokale prijzen zijn voor lucifers, olie, zeep, dekens, en andere voor ons basale dingen. We stoppen alles in een emmer, die $ 6,- kost, bij de Blokker bij ons kosten ze de helft. Alleen al voor zo'n emmer moet iemand toch behoorlijk wat cash hebben en waar haal je dat met de zoveelste te droge regentijd vandaan? Niet van de paar schamele katoenplanten waar dat van zou moeten, lijkt het.
Wij verdienen dus 1000 keer meer en kunnen alles ook nog eens goedkoper krijgen. Dat voelt erg ongemakkelijk zeker als we een hartelijkheid en gastvrijheid voelen die we juist bij ons vaak missen, wat niet te koop is, wat van binnenuit komt. Dat zullen we op ons verdere bezoek steeds beter gaan beseffen, blijkt later.

Mister Hans...
Al gauw horen we in de verte een aanzwellend gezing en gejuich, Mister Hans, Mister Hans....en daar zien we Hans aankomen, in augustus 2011 vertrokken vanuit Nederland, 13.000 km gefietst, gesponsord voor 90.000 schoolmaaltijden. Geweldig. Wat is iedereen blij op de school. Hans komt aan en is meteen vanaf dat moment een held in Malawi. Overal waar we daarna nog met hem komen wil iedereen weten wie Mister Hans is. Veel toespraken van iedereen en ook een van Hans zelf. Daarin gaf ie ook duidelijk aan de kinderen een boodschap mee: "natuurlijk is het ver, je denkt soms ook dat je er nooit komt, maar als je maar gewoon door blijft gaan en erin blijft geloven dan haal je je doel. Kijk naar mij. Dat kunnen jullie ook!!!" Mooi gesproken Hans, toen had ik even tranen in mijn ogen.

'postbezorger een deel van je leven'...
De postbezorgers gaan als ambassadeur fungeren voor het WFP richting de collega's in Nederland. Daartoe hebben ze ook allemaal een testimonial afgegeven op video, en zijn er van iedereen veel foto's gemaakt.
Materiaal waar we in de follow-up in Nederland wat mee kunnen. Interessant verschil met de postbodes, die in de regel post als belangrijkste deel van hun werkzame leven hadden, hebben de postbezorgers een breder dagelijks palet aan activiteiten. Dat kwam ook mooi uit bij ons bezoek aan een hospitaal waar moeders met ondervoede kinderen tijdelijk worden opgenomen. Ploni is naast bezorger ook kraamzuster en was meteen vertrouwd met de situatie, waarbij ook zij emotioneel werd bij het op de arm hebben van deze kinderen: dat kom je in Nederland eigenlijk vrijwel niet meer tegen.

Hoe 'schoolfeeding' werkt in de praktijk en voetbal Holland-Malawi: verbinden en verbroederen...
Op Magoti school gekeken hoe school feeding werkt in de praktijk. Nog nooit ergens zo welkom gevoeld en zo binnengehaald. Beetje WillemAlexander/ Maxima gevoel wel, maar je kunt de afstand heel gemakkelijk verkleinen. Er zitten inmiddels ruim twee duizend kinderen op deze school, absenteisme is teruggelopen met 80% hier, er zitten nu ook veel meisjes op school, ook steeds meer in de hogere klassen. Een volgende store-room wordt gebouwd. Sterk punt met het oog op duurzame ontwikkeling is dat de bijdrage van de community voorwaarde is voor deelname, van begin tot eind. Feedingshelter en store-room worden gebouwd door lokale aannnemers, ouders maken elke dag de pap.
We hebben meegeholpen, en dan voel je ook om welke omvang van een probleem we hier praten. En dan staan wij nog maar alleen hier in Magoti. Met het uur steeg de spanning want iedereen, arm of rijk , wil wel een keer tegen Nederland voetballen en zo geschiedde. Eerst tegen de jongens die technisch heel goed waren, maar niet gerekend haddden op Mister Hans die naast fietsen ook nog een pass op maat kon geven over de volle breedte recht op hoofd van de andere Hans in ons team, de fotograaf, en die kopte scherp binnen. Scoorde later zelfs nog een keer. Tegen de meisjes verloren we. Iedereen daarna een medaille, ook de belangrijkste figuren van de school en de community. WFP en voetbal verbinden, verbroederen. Ook weer eens gezien dat via zang, dans en prachtig straattheater dingen goed bespreekbaar zijn te krijgen als je met mensen te doen hebt die vaak analfabeet zijn en geen radio, TV, of Facebook etc. hebben.

Goat-farming Sustainable Livelihoods Initiative…
Op bezoek bij een project van WorldVision, dat een aanvulling probeert te geven op de te eenzijdige voeding van mensen. Een mooie verlenging van de initiatieven van WFP op scholen tot in de households. Families worden een paar geiten gegeven, die gaan jongen en vervolgens geef je deze jongen weer door aan andere familie, etc totdat de hele community geiten heeft. Bedoeling is dat de geiten melk geven en daarmee eiwitten etc. Ooit zouden ze kaas moeten kunnen maken. Helaas door de droogte blijven de geiten erg mager en worden er ook geiten geslacht of verkocht als het met tegenvallende oogst niet anders kan. Wederom een meer dan hartelijk welkom met zang en dans. Wat hebben wij het toch goed met al die vette melkkoeien in Nederland realiseren we ons.

De kinderen van Malawi en de kernwaarden van PostNL...
Op weg door Malawi besef je wat een letterlijk onmetelijke mogelijkheden in dit land liggen. Tegelijkertijd zie je hoe lang het duurt voor ontwikkeling echt op gang komt. Belangrijkste asset zijn misschien wel de kinderen van Malawi: gedreven , wat een energie!!, wat een uitstraling!!, vindingrijk: ook als ze niets hebben gaan ze er voor en maken ze stappen en dichtbij: contactueel heel sterk, open, altijd bij je in de buurt. We nemen ze mee in ons hart en we gaan er in Nederland voor om een bijdrage te leveren aan hun ontwikkeling en daarmee leren wij zelf ook.

PostNL ga door met ondersteunen van dit WFP project: het kan postbezorgers onderling en met PostNL verbinden. Vrouwen, vaak zelf met schoolgaande kinderen, maar ook de vutters (dat heeft André nog eens benadrukt) en de studenten, Malawi kan in iedereen het beste bovenhalen. Alle lof voor mensen als jij Marije die daar een paar maanden alles geven en niet in de laatste plaats voor Marielle die alles van Nederland uit geweldig regelt.
Namens ons hele groepje, Tonny, Ploni, Wilma, André, Mister Hans maar ook namens de technische crew Hans & Wouter, heel erg bedankt .

Bart Beek



Fotografie: Hans Bloemendaal, Marielle van Spronsen