Ork, ork, ork, pap eet je met een... LEPEL!
Door: Marije Boogaard
Blijf op de hoogte en volg Nienke & Bart
18 Februari 2012 | Malawi, Nsanje
We zijn weer twee weken verder en hebben in deze tijd veel kunnen doen. We zijn inmiddels aangekomen en gesettled in Nsanje. Ik verblijf hier in een grote lodge, maar het is er erg rustig. Zoals ik al eerder schreef: Nsanje is een van de warmste delen van Malawi, waardoor je hier minder hulpverleningsorganisaties ziet. Daarom des te beter dat wij er wel zijn!!
Mr. Chimambo...
Twee weken terug hebben we kennis gemaakt met Harrisson Chimambo, de District School Meals Coordinator voor Nsanje. Een ontzettend bevlogen man, zoveel energie en passie voor z’n vak, geweldig om hem aan het werk te zien. Hij is dolenthousiast dat we dit jaar in zijn district aan de slag gaan en heeft vooraf alle scholen al een bezoek gebracht om te vertellen over onze komst. Tijdens de schoolbezoeken die wij afgelopen weken hebben afgelegd is hij altijd mee gegaan om ons te introduceren. Je ziet dat hij veel invloed heeft op de scholen, dus bij de meeste bezoeken bleek dat ze al een aantal voorbereidingen hadden getroffen (bijvoorbeeld het verzamelen van bakstenen). En bij scholen waar dat niet het geval was werden ze even pittig toegesproken door Mr. Chimambo, waardoor we er vanuit kunnen gaan dat ze bij ons volgende bezoek hun zaken zeker op orde zullen hebben. Ook maakt hij er een competitie van: hij zegt tegen iedere school dat als ze als eerste klaar zijn ze op een mooi cadeau kunnen rekenen.
Mozambique...
De tochten naar de verschillende scholen zijn prachtig! Ik blijf m’n ogen uitkijken. Een aantal scholen liggen op het grensgebied tussen Malawi en Mozambique. Tijdens de ritten daar naartoe had ik prachtig uitzicht over uitgestrekte groene berglandschappen. Ook hebben we enkele kilometers door Mozambique gereden, omdat dit een kortere route was dan door Malawi. Dat is heel gek, want je steekt zo de grens over, er is geen douane of iets dergelijks. In een bepaald deel stroomt ook een rivier, dit is de natuurlijke grens tussen Mozambique en Malawi. Maar deze rivier wil tijdens langdurige regenval nogal eens van richting veranderen. Daardoor kan het gebeuren dat een gezin het ene deel van het jaar aan de ene kant van de rivier woont en dus in Mozambique, en het andere deel van het jaar aan de andere kant van de rivier en daarom in Malawi.
On the road...
Met onze 4wheeldrive rijden we over de meest onmogelijke bergpaden om zeer afgelegen scholen te bereiken. Het is onvoorstelbaar je te bedenken dat ook de vrachtwagens van het WFP naar deze scholen gaan om voedselvoorraden en straks bouwmaterialen af te leveren. Erg veel respect voor deze chauffeurs!! Door de vele regen van de afgelopen periode zijn sommige paden onbegaanbaar geraakt. Het komt dus wel eens voor dat we een kilometerslang bergpad opgeklauterd zijn om je net over de top te realiseren dat er door de regen een te diepe geul in het pad is gekomen, waardoor we moeten omkeren en een andere route moeten vinden om de school te bereiken.
Zo hobbelen we heel wat af in de auto en leggen honderden kilometers per week af om alle scholen te bezoeken. We vertrekken ’s ochtends vroeg en eindigen ’s middags laat, bezoeken soms wel 14 scholen op een dag. Maar hierdoor hebben we afgelopen donderdag al wel ons laatste inventarisatie-bezoek kunnen afronden en hebben we nu bij alle scholen de stand van zaken kunnen opnemen.
Er is ook al wat geschoven in het originele plan, ons project voor dit jaar telt inmiddels 68 scholen!
Over een aantal scholen moeten we nog even vergaderen over welke faciliteiten we daar gaan bouwen, begin volgende week hopen we de balans op te maken voor het totaal aantal keukens, storerooms en feedingshelters dat we gaan bouwen, zodat we de bouwmaterialen kunnen gaan bestellen!
Borden en lepels...
Tijdens onze schoolbezoeken vragen we ook hoe het Schoolvoedselprogramma loopt en of er zaken zijn waar ze tegen aan lopen. De meeste scholen geven aan dat het goed loopt, dat ze dagelijks merken dat er meer en meer kinderen naar school komen door dit voedselprogramma. Dus dat is erg positief.
Wel geven ze stuk voor stuk aan dat ze een tekort hebben aan lepels en borden. Hier ben ik echt van geschrokken! Op een groot aantal scholen zijn gewoon geen lepels aanwezig! Op een aantal scholen slechts een tiental. En dat terwijl er honderden, soms wel duizenden kinderen moeten eten iedere dag. Dit heeft als gevolg dat veel kinderen met hun handen de pap moeten eten.... tel hierbij op dat op de meeste scholen geen zeep is en de kinderen vaak niet worden gestimuleerd om uberhaupt hun handen te wassen... dus eten ze met vieze handen hun pap, wat weer leidt tot ziektes.
Maar dat is nog niet alles, want als we doorvragen blijkt dat het ook met de voorraad borden zeer slecht gesteld is. Op veel scholen hebben ze slechts 50-100 borden. Hierdoor moeten de kinderen vaak wachten tot een ander kind z’n bord leeg heeft, voordat hij/zij zelf kan gaan eten
Bij Netwerk VSP loopt om deze reden nu een inzamelingsactie om hier iets aan te doen. Met het geld dat we inzamelen hopen we de scholen van nieuwe lepels te kunnen voorzien. Voor degenen die al gedoneerd hebben, DANK!!! Voor wie het nog niet heeft gedaan: voor slechts 1 euro kunnen we al 50 lepels kopen, dus alle beetjes helpen echt!!
(werk je niet bij Netwerk VSP maar wil je wel graag wat bijdragen? Dat kan! Doneren kan op rekeningnr 100910009 t.n.v. Stichting Moving the World o.v.v. ‘Lepels voor Malawi’.)
De haven van Nsanje...
Vandaag is het zaterdag en ik breng dit weekend in Nsanje door. Ik ben vanmorgen dus maar eens op verkenningstocht gegaan, want daar had ik tijdens de werkweek nog geen kans toe gehad. Ze werken in Nsanje al een aantal jaar aan een haven. Nsanje ligt aan de Shiri-rivier en door een haven te bouwen in Nsanje creeren ze de mogelijkheid om ook via water handelswaar en grondstoffen Malawi binnen te krijgen. Maar doordat er vooraf geen goede afspraken zijn gemaakt met buurland Mozambique staat dit land niet toe dat dit transport plaats vindt op het deel van de rivier dat door hun land gaat. Hierdoor ligt de hele boel op z’n gat.... Doodzonde, want de haven is zo goed als af en klaar om in gebruik genomen te worden. Het zou voor een plaatsje als Nsanje natuurlijk een wereld van verschil maken als er een haven is. Ze hebben wel goede hoop dat ze eruit zullen komen met Mozambique zodat ze binnenkort toch van de haven gebruik kunnen gaan maken. Tot die tijd is het een badplaats voor nijlpaarden en krokodillen, die worden er regelmatig gespot (ik heb ze helaas nog niet kunnen ontdekken).
Tijdens mijn wandeling naar de haven werd ik vergezelgd door twee scholieren van een jaar of 16. Deze twee jongens komen uit communities in de bergen en zitten nu op secondary boardingschool (middelbare kostschool). Het leuke is dat hun oude lagere scholen in ons project van dit jaar zitten, ik heb die scholen afgelopen week bezocht. Dat vonden ze natuurlijk mooi om te horen.
Het was erg leuk om deze jongens te spreken. Ze hadden tientallen vragen over Nederland, de rest van de wereld en wisten zelf ook veel te vertellen over de geografie van hun land, geschiedenis, etc. Ze waren ontzettend gemotiveerd om te leren en hadden ook mooie ambities. De een wil seismoloog worden en de ander journalist, zodat hij kan reizen en de rest van de wereld kan zien.
Tijdens ons gesprek namen ze me ook mee naar de lokale markt. Hier verkopen ze de meest heerlijke tropische vruchten zoals guaves, mango’s, bananen, ananassen, avocado’s. Dus aan vitaminen heb ik geen gebrek!
De komende week gaan we voor de laatste keer terug naar de resterende scholen van 2011. We zijn al door verschillende headteachters gebeld dat ze nu echt klaar zijn en hopen dus dat we alle scholen nu kunnen certificeren en dit hoofdstuk kunnen sluiten!
De weken daarna staan volgepland met sensitization-meetings op alle scholen voor 2012. Tijdens deze bezoeken komen de belangrijkste ‘stakeholders’ naar de school en gaan wij ze alles over het project uitleggen. Aangezien dit lange meetings zijn kunnen we dan maar zo’n 5 scholen per dag bezoeken, het zal ons dus ongeveer een kleine maand kosten om alle scholen te bezoeken. Hierover meer in mijn volgende blog.
Toch weer een lang verhaal geworden, ik ga dus maar niet meer beloven om het kort te houden. Daarvoor is er gewoon te veel te vertellen ;-). Tot snel!
Mr. Chimambo...
Twee weken terug hebben we kennis gemaakt met Harrisson Chimambo, de District School Meals Coordinator voor Nsanje. Een ontzettend bevlogen man, zoveel energie en passie voor z’n vak, geweldig om hem aan het werk te zien. Hij is dolenthousiast dat we dit jaar in zijn district aan de slag gaan en heeft vooraf alle scholen al een bezoek gebracht om te vertellen over onze komst. Tijdens de schoolbezoeken die wij afgelopen weken hebben afgelegd is hij altijd mee gegaan om ons te introduceren. Je ziet dat hij veel invloed heeft op de scholen, dus bij de meeste bezoeken bleek dat ze al een aantal voorbereidingen hadden getroffen (bijvoorbeeld het verzamelen van bakstenen). En bij scholen waar dat niet het geval was werden ze even pittig toegesproken door Mr. Chimambo, waardoor we er vanuit kunnen gaan dat ze bij ons volgende bezoek hun zaken zeker op orde zullen hebben. Ook maakt hij er een competitie van: hij zegt tegen iedere school dat als ze als eerste klaar zijn ze op een mooi cadeau kunnen rekenen.
Mozambique...
De tochten naar de verschillende scholen zijn prachtig! Ik blijf m’n ogen uitkijken. Een aantal scholen liggen op het grensgebied tussen Malawi en Mozambique. Tijdens de ritten daar naartoe had ik prachtig uitzicht over uitgestrekte groene berglandschappen. Ook hebben we enkele kilometers door Mozambique gereden, omdat dit een kortere route was dan door Malawi. Dat is heel gek, want je steekt zo de grens over, er is geen douane of iets dergelijks. In een bepaald deel stroomt ook een rivier, dit is de natuurlijke grens tussen Mozambique en Malawi. Maar deze rivier wil tijdens langdurige regenval nogal eens van richting veranderen. Daardoor kan het gebeuren dat een gezin het ene deel van het jaar aan de ene kant van de rivier woont en dus in Mozambique, en het andere deel van het jaar aan de andere kant van de rivier en daarom in Malawi.
On the road...
Met onze 4wheeldrive rijden we over de meest onmogelijke bergpaden om zeer afgelegen scholen te bereiken. Het is onvoorstelbaar je te bedenken dat ook de vrachtwagens van het WFP naar deze scholen gaan om voedselvoorraden en straks bouwmaterialen af te leveren. Erg veel respect voor deze chauffeurs!! Door de vele regen van de afgelopen periode zijn sommige paden onbegaanbaar geraakt. Het komt dus wel eens voor dat we een kilometerslang bergpad opgeklauterd zijn om je net over de top te realiseren dat er door de regen een te diepe geul in het pad is gekomen, waardoor we moeten omkeren en een andere route moeten vinden om de school te bereiken.
Zo hobbelen we heel wat af in de auto en leggen honderden kilometers per week af om alle scholen te bezoeken. We vertrekken ’s ochtends vroeg en eindigen ’s middags laat, bezoeken soms wel 14 scholen op een dag. Maar hierdoor hebben we afgelopen donderdag al wel ons laatste inventarisatie-bezoek kunnen afronden en hebben we nu bij alle scholen de stand van zaken kunnen opnemen.
Er is ook al wat geschoven in het originele plan, ons project voor dit jaar telt inmiddels 68 scholen!
Over een aantal scholen moeten we nog even vergaderen over welke faciliteiten we daar gaan bouwen, begin volgende week hopen we de balans op te maken voor het totaal aantal keukens, storerooms en feedingshelters dat we gaan bouwen, zodat we de bouwmaterialen kunnen gaan bestellen!
Borden en lepels...
Tijdens onze schoolbezoeken vragen we ook hoe het Schoolvoedselprogramma loopt en of er zaken zijn waar ze tegen aan lopen. De meeste scholen geven aan dat het goed loopt, dat ze dagelijks merken dat er meer en meer kinderen naar school komen door dit voedselprogramma. Dus dat is erg positief.
Wel geven ze stuk voor stuk aan dat ze een tekort hebben aan lepels en borden. Hier ben ik echt van geschrokken! Op een groot aantal scholen zijn gewoon geen lepels aanwezig! Op een aantal scholen slechts een tiental. En dat terwijl er honderden, soms wel duizenden kinderen moeten eten iedere dag. Dit heeft als gevolg dat veel kinderen met hun handen de pap moeten eten.... tel hierbij op dat op de meeste scholen geen zeep is en de kinderen vaak niet worden gestimuleerd om uberhaupt hun handen te wassen... dus eten ze met vieze handen hun pap, wat weer leidt tot ziektes.
Maar dat is nog niet alles, want als we doorvragen blijkt dat het ook met de voorraad borden zeer slecht gesteld is. Op veel scholen hebben ze slechts 50-100 borden. Hierdoor moeten de kinderen vaak wachten tot een ander kind z’n bord leeg heeft, voordat hij/zij zelf kan gaan eten
Bij Netwerk VSP loopt om deze reden nu een inzamelingsactie om hier iets aan te doen. Met het geld dat we inzamelen hopen we de scholen van nieuwe lepels te kunnen voorzien. Voor degenen die al gedoneerd hebben, DANK!!! Voor wie het nog niet heeft gedaan: voor slechts 1 euro kunnen we al 50 lepels kopen, dus alle beetjes helpen echt!!
(werk je niet bij Netwerk VSP maar wil je wel graag wat bijdragen? Dat kan! Doneren kan op rekeningnr 100910009 t.n.v. Stichting Moving the World o.v.v. ‘Lepels voor Malawi’.)
De haven van Nsanje...
Vandaag is het zaterdag en ik breng dit weekend in Nsanje door. Ik ben vanmorgen dus maar eens op verkenningstocht gegaan, want daar had ik tijdens de werkweek nog geen kans toe gehad. Ze werken in Nsanje al een aantal jaar aan een haven. Nsanje ligt aan de Shiri-rivier en door een haven te bouwen in Nsanje creeren ze de mogelijkheid om ook via water handelswaar en grondstoffen Malawi binnen te krijgen. Maar doordat er vooraf geen goede afspraken zijn gemaakt met buurland Mozambique staat dit land niet toe dat dit transport plaats vindt op het deel van de rivier dat door hun land gaat. Hierdoor ligt de hele boel op z’n gat.... Doodzonde, want de haven is zo goed als af en klaar om in gebruik genomen te worden. Het zou voor een plaatsje als Nsanje natuurlijk een wereld van verschil maken als er een haven is. Ze hebben wel goede hoop dat ze eruit zullen komen met Mozambique zodat ze binnenkort toch van de haven gebruik kunnen gaan maken. Tot die tijd is het een badplaats voor nijlpaarden en krokodillen, die worden er regelmatig gespot (ik heb ze helaas nog niet kunnen ontdekken).
Tijdens mijn wandeling naar de haven werd ik vergezelgd door twee scholieren van een jaar of 16. Deze twee jongens komen uit communities in de bergen en zitten nu op secondary boardingschool (middelbare kostschool). Het leuke is dat hun oude lagere scholen in ons project van dit jaar zitten, ik heb die scholen afgelopen week bezocht. Dat vonden ze natuurlijk mooi om te horen.
Het was erg leuk om deze jongens te spreken. Ze hadden tientallen vragen over Nederland, de rest van de wereld en wisten zelf ook veel te vertellen over de geografie van hun land, geschiedenis, etc. Ze waren ontzettend gemotiveerd om te leren en hadden ook mooie ambities. De een wil seismoloog worden en de ander journalist, zodat hij kan reizen en de rest van de wereld kan zien.
Tijdens ons gesprek namen ze me ook mee naar de lokale markt. Hier verkopen ze de meest heerlijke tropische vruchten zoals guaves, mango’s, bananen, ananassen, avocado’s. Dus aan vitaminen heb ik geen gebrek!
De komende week gaan we voor de laatste keer terug naar de resterende scholen van 2011. We zijn al door verschillende headteachters gebeld dat ze nu echt klaar zijn en hopen dus dat we alle scholen nu kunnen certificeren en dit hoofdstuk kunnen sluiten!
De weken daarna staan volgepland met sensitization-meetings op alle scholen voor 2012. Tijdens deze bezoeken komen de belangrijkste ‘stakeholders’ naar de school en gaan wij ze alles over het project uitleggen. Aangezien dit lange meetings zijn kunnen we dan maar zo’n 5 scholen per dag bezoeken, het zal ons dus ongeveer een kleine maand kosten om alle scholen te bezoeken. Hierover meer in mijn volgende blog.
Toch weer een lang verhaal geworden, ik ga dus maar niet meer beloven om het kort te houden. Daarvoor is er gewoon te veel te vertellen ;-). Tot snel!
-
18 Februari 2012 - 16:33
Saskia:
HHe Marije, wat een prachtig verslag wederom (gelukkig stuk korter, haha), en wat doe je daar geweldig werk. Ben super trots op je! En de lepelactie loopt heel goed! Succes daar...X Saskia -
18 Februari 2012 - 16:45
Marielle:
Mooi verhaal!
En deze week sta je ook in het tijdschrift Flair en wel op pagina 1 met een prachtig verhaal.
Talk soon! Marielle -
18 Februari 2012 - 20:51
Ad Creusen:
Weer een leuk en mooi verhaal...ben blij dat je het zo kort houdt..
Ik kijk nu alweer uit naar je volgend verslag...
Je bent echt goed bezig!...Ciao Ad -
19 Februari 2012 - 06:20
Vanessa Vd Zalm:
Hi Marij, wow wat een mooi verhaal weer! Heel knap wat je allemaal doet! Keep up THE good work! Gr. Vanessa -
19 Februari 2012 - 12:16
Thijs:
Super werk, indrukwekkend! Heel veel succes de komende tijd -
19 Februari 2012 - 19:47
Carolijn:
Wauw wat super gaaf om allemaal te lezen en te zien. Echt om kippenvel van te krijgen....Heel veel succes met het brieven van de scholen van 2012! -
19 Februari 2012 - 20:07
Marlies:
Leuk om alles weer te lezen! En heel leuk om je gesproken te hebben, heb je Nsanje je eigen gemaakt? Heel veel succes!! -
20 Februari 2012 - 10:48
Marlies P:
Indrukwekkend allemaal zeg! De lepelactie loopt hartstikke goed, dus hopelijk helpt dat weer een beetje. Mooi verhaal in Flair ook :) Succes! -
20 Februari 2012 - 13:40
Jolene:
Hoi Marije,
Wederom heb ik enorm genoten van je blog en de foto's. Van mij mogen al je verhalen zo uitgebreid blijven. :-) Je lepelactie gaat vast en zeker een groot succes worden. Overal in het kantoor in Utrecht liggen en hangen briefjes met daarop een oproep om deze actie te steunen.
Groetjes,
Jolene -
20 Februari 2012 - 14:09
Ietje:
Wat geweldig schrijf je weer ik geniet bedankt Groetjes en tot horens
-
21 Februari 2012 - 16:23
Ada:
Hoi Marije, geeft niks hoor dat het weer een lang verhaal geworden is ;-) want ook deze blog was weer genieten. Je schrijft heel beeldend, ik zie je zo voor me daar. Mede dankzij de mooie foto's natuurlijk. Wat een schatjes allemaal. Fijn dat wij vanaf hier ook kunnen bijdragen. Ook in Meppel loopt de 'lepelactie' geweldig! Heb je ook al wat van onze cadeautjes kunnen uitdelen?
Mooi artikel in de Flair trouwens. We hebben het opgehangen op de vestiging.
Heel veel succes en tot de volgende blog!
Groetjes, Ada -
22 Februari 2012 - 08:04
Suzanne:
Hi Marije,
Wat een mooi verhaal! Fantastisch en herkenbaar om je verhalen te lezen! Geniet en succes met het bijzondere werk daar!
Groetjes,
Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
