De kop is eraf!

Moni nonse! (hallo allemaal)
Muli bwanji? (hoe gaat het?)

M’n eerste weken in Malawi zitten er op en vorig weekend heb ik mijn eerste woorden Chichewa geleerd. Dat valt nog niet mee, want er zit geen enkel aanknopingspunt in naar onze westerse talen. De grammatica is vrij eenvoudig, maar het is dus een kwestie van de woorden in je hoofd stampen. Hopelijk gaat dat steeds beter naar mate je het vaker spreekt en oefent.

Twee weken geleden ben ik geland in Blantyre. Tijdens het ritje van de airport naar mijn guesthouse deed ik al heel veel verschillende indrukken van Malawi op. Ik zag veel bedrijvigheid langs de weg. Iedereen die je ziet lopen vervoert iets. De een een grote voorraad hout achter op z’n fiets, de ander een mand fruit op z’n hoofd, het lijkt alsof niemand zich zonder ‘doel’ van A naar B verplaatst.

De eerste week heb ik doorgebracht op het WFP-kantoor in Blantyre. Ik heb kennis gemaakt met mijn collega’s daar, waaronder Marta de manager van het WFP-kantoor Blantyre. Een zeer vriendelijke Spaanse dame, die met haar gezin al 3 jaar in Blantyre woont en voor het WFP werkt. Zij zal mij de komende maanden begeleiden bij het project. Erg leuk om een weekje met deze mensen op te trekken. En interessant om het warehouse te zien waar al het voedsel voor zuid Malawi ligt opgeslagen, imposant! Maar.....uiteindelijk ben ik hier om het veld in te gaan en de scholen te bezoeken en na een week de nodige voorbereidingen getroffen te hebben op kantoor, stond ik te popelen om op pad te gaan!

Het echte werk is begonnen...
Afgelopen maandag heb ik Sellina, de nieuwe senior project assistent ontmoet. Een vriendelijke en enthousiaste dame, die al meerdere jaren voor het schoolmaaltijdenprogramma heeft gewerkt en dus goed op de hoogte is van de doelstellingen, valkuilen en uitdagingen. Dinsdag hebben we op kantoor het projectplan voor 2012 doorgenomen en de laatste zaken van 2011 op een rij gezet. En woensdag was het dan eindelijk zover.... ’s Ochtends werden we opgehaald door onze chauffeur Simeon en zetten we koers naar onze eerste bestemming Chikhwawa.
De reis van Blantyre naar Chikhwawa was prachtig! Een tocht door mooie groene berglandschappen, soms ruw en soms glooiend. Ook een stuk langs de prachtige Shire River.
Naarmate de reis vorderde steeg de temperatuur gestaag. Hadden we ’s ochtends in Blantyre nog een aangename 25 graden, toen ik uitstapte in Chikhwawa viel er een warme, broeierige deken van 36 graden over me heen... Dat was even wat anders!!

Ik Chikhwawa hadden we een afspraak met Charles, de District School Meals Coordinator voor dit gebied. Met hem hebben we een uitgebreid overleg gehad over de scholen van 2011 die nog gecertificeerd moeten worden en daarnaast gekeken welke scholen voor dit jaar op de lijst staan in dit district. De volgende dag zouden we de eerste scholen voor project 2012 gaan bezoeken om ze te vertellen dat ze zijn geselecteerd voor het project van 2012.

Vrolijke koppies...
De volgende dag vertrokken we vroeg, op pad naar de eerste school. Om hier te komen moesten we een zeer steile en hobbelige weg over. Ook de andere scholen lagen ver van de ‘bewoonde’ wereld. De communities rond deze scholen zijn verlaten van alle gemakken van een gecivliseerde wereld. Het enige dat ze vaak hebben is een aangelegde waterpomp, maar verder moeten ze overal zelf in voorzien. Wat een contrast met de wereld waar ik vandaan kom!!! Onwerkelijk...

Het was goed om te zien dat op alle scholen die we bezochten netjes gekookt werd voor de kinderen. Ook waren de scholen erg blij met onze komst als we ze vertelden dat ze waren geselecteerd voor het project van 2012 om een keuken/storeroom/feedingshelter te gaan bouwen. Al vergt het veel van de community (ze moeten zelf zorgen voor bakstenen, zand, kiezelstenen en de bouw), ze zijn allemaal enthousiast en dankbaar dat het WFP ze de mogelijkheid biedt om deze gebouwen neer te zetten, zodat de faciliteiten voor de kinderen er op vooruitgaan!
Tijdens de bezoeken die we deden zijn we ook nog even gestopt bij een school uit 2011 die op de route lag, die al klaar was en gecertificeerd om de officiele certificatieplaat af te geven. Een mooi moment met blije kinderen en een zeer trotse headteacher!

De laatste eindjes...
De volgende dag gingen we op pad om de scholen die in 2011 nog niet gecertificeerd konden worden te bezoeken. We zijn inmiddels 2 maanden verder en hopelijk hadden ze deze tijd benut om de gebouwen af te ronden, zodat we ze ook officieel konden certificeren en een certificatieplaat konden overhandigen. Hierbij werden we vergezeld door Mr. Mphinga van de District Council om de gebouwen te keuren en Steve, de Food Meal Assistent die controleert of de scholen dagelijks koken en op de juiste manier hun voorraad beheren.
Het was fijn om te zien dat veel scholen inderdaad klaar waren met de bouw en dat we ze konden certificeren. Helaas waren er toch nog een paar scholen die nog nauwelijks vooruitgang hadden geboekt. Bij sommige scholen was het duidelijk dat ze door gebrek aan grondstoffen niet verder konden, maar soms had je ook wel twijfel of ze voldoende moeite deden om het af te ronden. In deze gevallen maakte Steve heel duidelijk dat als ze het niet binnen een maand zouden afronden ze geschorst zouden worden uit het Schoolvoedselprogramma. Een zware maatregel, want dat zou betekenen dat de kinderen uiteindelijk de dupe worden... Maar Steve’s woorden maakten wel indruk, dus we hopen dat dit ze aanzet om de gebouwen alsnog snel af te bouwen!!

Een andere wereld...
De hitte afgelopen week was erg wennen voor mij. Het is onvoorstelbaar dat mensen dag in dag uit in deze hitte doorbrengen en hard werken op het land of in de bouw. Wat ik ook heel bijzonder vond om te zien is dat de headteachers en ook andere docenten, zich ondanks de hitte heel netjes kleden. Velen staan in overhemd met stropdas voor de klas en dat in die hitte!

Het is natuurlijk al heel vaak geschreven op dit blog, maar ook voor mij waren de bezoeken aan de scholen heel bijzonder. Het is geweldig om de groep kinderen op je af te zien rennen als je aan komt rijden. Zodra je uitstapt deinsen ze achteruit, omdat het toch wel spannend is zo’n blanke met blond haar en blauwe ogen... Sommigen zijn wat brutaler en komen wat dichterbij. Maar stuk voor stuk zijn ze bloednieuwsgierig en vrolijk! Een klas begon spontaan te zingen voor me, prachtig!

Ik kan nog wel een paar pagina’s vol schrijven over mijn ervaringen, maar ik zie dat het nu alweer een heel verhaal is.... Je doet zoveel indrukken op in korte tijd, dat is bijna niet samen te vatten in een paar alinea’s. Ik beloof dat ik de volgende blogs wat korter hou... binnenkort meer! Komende week gaan we nog 1 dag in Chikhwawa scholen certificeren, daarna reizen we door naar Nsanje om de scholen voor 2012 daar voor het eerst te bezoekn. Men zegt dat het in Nsanje nog een paar graden warmer zal zijn dan in Chikhwawa... 40 graden here we come!!