Slechts op bezoek

Hoi allemaal,

Gisteren heb ik mijn laatste gast naar het vliegveld gebracht en daarmee is een einde gekomen aan 2 weken bezoek vanuit Nederland. De eerste week waren er collega’s over in verband met de traditionele fieldtrip en de afgelopen week was Geert Mulder mijn gast. Geert participeerde in een wedstrijd voor studenten genaamd Best Graduate en hij was door ons bedrijf uitgekozen om mee te dingen naar de eerste plaats. De bijbehorende beloning voor zijn uitverkiezing was een week mee mogen lopen met ons in Malawi. Het waren voor mij 2 totaal verschillende weken. Ten eerste omdat er eerst 8 mensen langs kwamen en de week erna slechts 1. Ten tweede omdat we tijdens de fielddtrip verschillende projecten hebben bekeken die allemaal aan het WFP en/of PostNL gerelateerd zijn en Geert echt een normale werkweek heeft kunnen meemaken. Het waren dan ook 2 weken met verschillende gesprekken, verschillende ervaringen, verschillende gedachten, verschillende opgebouwde banden etc. Ik hoop echter wel dat het bezoek aan Malawi iedereen hetzelfde gevoel heeft gegeven namelijk dat men nu nog meer gaat doen om het leven van de mensen hier wat aangenamer te maken. Dit is in ieder geval wel wat ik mezelf ten doel gesteld had en ik hoop dat ik hierin enigszins geslaagd ben. Natuurlijk was iedereen onder de indruk en geraakt toen men weer naar Nederland vertrok alleen was men nu nog “slechts op bezoek”. Zodra iedereen terug is in Nederland hoop ik dat er extra acties ingezet gaan worden. Hoop ik dat er nog meer spullen deze kant op komen die door Msika, Simeon en de volgende projectmanagers uitgedeeld kunnen worden. Hoop ik dat men alle naasten vertelt en uitlegt waarom het zo nodig is om de mensen die hier dat belangrijke werk verzetten zoveel mogelijk te steunen. Hoop ik dat we iedereen datgene hebben kunnen laten zien en voelen waardoor ze Malawi en haar bevolking echt omarmd hebben. En dat geldt voor mij straks natuurlijk ook. Ook al ben ik hier wat langer, ook ik ben hier slechts op bezoek. Voor mij gaat het echte helpen ook verder als ik weer thuis ben. Of zoals iemand van het WFP het zo mooi verwoordde: Elke bezoeker aan Malawi, of het nu een projectmanager of een deelnemer aan de fieldtrip of een student is, ziet men als een zaadje. En uit dat zaadje kan na vele jaren een enorme boom van hulp komen. Als ik zie welke spullen er alleen in mijn periode al zijn uitgedeeld die afkomstig zijn van deelnemers aan een vorige fieldtrip geloof ik ook wel dat het zo werkt. Pennen, ballen, ballenpompen, calculators, zaklampen, kleding, lepels, alle spullen hebben een goede nieuwe bestemming gekregen. Ik hoop dat we ook deze keer weer goed gezaaid hebben.
Aangezien mijn bezoek aan dit steeds groener (er is hier ook letterlijk veel gezaaid) en dus mooier wordende land langzaam maar zeker op zijn einde loopt zijn we nu echt bezig met het afronden van het lopende project en het voorbereiden van het project voor volgend jaar. De afgelopen week hebben we de allerlaatste week van monitoren afgerond in Phalombe waarmee er voor mij een periode is afgesloten. Geen bezoeken meer aan scholen om te kijken hoe het ervoor staat, hoe we kunnen helpen of hoe we ervoor kunnen zorgen dat men een stapje harder zet. Ik bedenk me dit eigenlijk nu pas nu ik dit aan het schrijven ben. Zal wel gek zijn want het is na ruim 400 bezoeken toch een zekere routine geworden. De laatste week monitoren was gelukkig wel een hele mooie afsluiter. Het was waarschijnlijk de beste week tot nu toe. De druk die we de vorige keer uitgeoefend hadden had zijn uitwerking zeker niet gemist en elke dag konden we een hoop scholen feliciteren omdat ze klaar waren. Dat werkt toch een stuk leuker dan wanneer je weer de boze blanke man moet spelen en het zorgde dan ook voor veel blijdschap op de schoolpleinen en in de auto. Wat het voor mij extra leuk maakte was dat Geert met ons mee was. Het was leuk om te horen en te merken dat hij dezelfde verbazingen had als ik in mijn eerste weken. Dat hem dezelfde leuke, moeilijke en pijnlijke dingen opvielen wat mij weer even terug bracht naar de tijd toen ik dezelfde zaken voor het eerst zag. Wat ik ook fijn vind is dat we de laatste 2 weken alle 80 scholen nog gaan bezoeken. We gaan namelijk alle gebouwen die klaar zijn, samen met een medewerker van de overheid, certificeren. Dit lijkt me echt mooi om te doen want dat is toch hetgeen waar we het afgelopen jaar met zijn allen voor gewerkt hebben. Straks staan er op bijna 80 scholen bijna 175 nieuwe gebouwen die ervoor zorgen dat de kinderen beschut kunnen eten, er veilig en schoon gekookt kan worden door de kookmoeders en de zakken met CSB veilig en schoon opgeslagen kunnen worden. Ik schrijf bijna 80 en bijna 175 omdat er helaas een paar scholen zijn die het niet gaan redden om op tijd klaar te zijn. Maar we hebben op dit moment goede hoop dat deze scholen op een later tijdstip toch nog klaar geraken. Want niemand wil echt falen. We beginnen aanstaande dinsdag met het certificeren in Chikwawa. Vanaf dan zal ik alle scholen dus nog een laatste keer bezoeken. Dat zullen voornamelijke feestelijke aangelegenheden zijn maar er zullen tegelijkertijd soms misschien ook wat rare momenten zijn. Ik heb met sommige scholen cq. hoofdmeesters toch wel enigszins een band opgebouwd en je neemt dan toch een beetje afscheid. Ook al was ik slechts op bezoek, het waren bezoeken om nooit te vergeten.

Tot de volgende keer,

Dirk

Ps. Het is me verleden week ondanks meerdere pogingen niet gelukt om foto’s te plaatsen, daarom staan er deze week ook wat foto’s van Cees de Haan bij.