Alles helpt

Hoi allemaal,

Voordat ik naar Malawi vertrok zaten mijn vrouw en ik mijn tas zoveel mogelijk vol te stoppen met zaken die de mensen hier misschien goed zouden kunnen gebruiken. Bij elk kledingstuk of andere dingen dachten we goed na of het handig of nuttig zou zijn en sommige zaken vielen ook af omdat het we dit “echt niet aan iemand konden geven”. Nu ik hier ruim 2 maanden zit ben ik er wel achter gekomen dat zelfs de dingen die wij helemaal niets meer waard vinden hier nog van grote waarde zijn. Een broek met gaten, een versleten t-shirt, de mensen nemen het graag aan want het is vaak zoveel beter dan wat ze nu dragen. Een ander voorbeeld is misschien nog veelzeggender. Omdat het kraanwater zoals in zoveel landen ook hier niet erg schoon is drink ik water uit flesjes. De lege flesjes gooide ik normaal gewoon weg totdat ik op de scholen een paar kinderen met zo’n flesje gevuld met maiskorrels zag lopen. Toen ik daarna een leeg flesje aan een kind gaf nam deze het met grote ogen aan, koesterde het flesje als een trofee en liet het vol trots zien aan elk vriendje dat het maar wilde zien. Ik gooi nu dus zelfs geen flesje meer weg. De allerkleinste dingen helpen hier om een kind blij te maken.
Met deze wetenschap was het erg goed nieuws toen ik hoorde dat de door mijn collega’s van Netwerk VSP ingezamelde spullen gearriveerd waren. De weken voorafgaand aan mijn vertrek zijn er heel veel potloden, (zonne)brillen en allerlei andere zaken verzameld en die waren in Blantyre aangekomen. Het duurde even voordat Simeon en ik het juiste postkantoor gevonden hadden, want de dozen waren ondertussen een aantal keren verscheept tussen wat postkantoren onderling en probeer dat maar eens te achterhalen, maar uiteindelijk lag alles toch achterin de auto. Na alles uitgezocht en geteld te hebben bleek het om grote aantallen te gaan en daar kunnen we weer heel veel mensen blij mee maken. Wat ik altijd probeer is om alles zo eerlijk maar vooral ook zo nuttig mogelijk te verdelen. Na overleg met Msika besloten we om de potloden komende week uit te delen in Phalombe omdat we de pennen al in Chikwawa uitgedeeld hebben. Voor elke klas 1 setje van ca. 10 potloden om zoveel mogelijk kinderen en leraren ervan te laten profiteren. De brillen heb ik afgelopen week in Chikwawa uitgedeeld en dat was echt geweldig om te doen. Zoals ik eerder al eens schreef gaat nieuws hier erg snel en dat was met het brillennieuws zeker het geval. Ik had aan een aantal leden van het personeel van mijn motel gevraagd of er misschien collega’s waren die problemen hebben met lezen en al snel kwam er een bewaker bij mij langs. Na alle brillen getest te hebben met de menukaart en de bijbel als testobjecten ging hij opgetogen met een mooie nieuwe bril terug naar zijn plek bij de poort. De uren daarna heb ik als een heuse opticien met allerlei mensen, die plotseling overal vandaan kwamen, brillen gepast en getest in het restaurant en werd ik daarbij luid lachend geassisteerd door het personeel. Aan het einde van de middag had de helft van alle brillen dan ook een nieuwe eigenaar gevonden. De overige brillen zijn met sommige personeelsleden meegenomen om deze thuis te laten testen door hun ouders of buren of anderszins. Er komen nu nog steeds voor mij onbekende mensen bij me langs om te vragen of ik een bril voor ze heb. Met de zonnebrillen heb ik ook een aantal leden van het personeel erg blij kunnen maken.
De volgende uitdaging was om het door collega’s, vrienden en familie ingezamelde geld zo goed mogelijk te besteden. De bedoeling vooraf was om hier zaden e.d. voor te kopen om die op de scholen uit te delen zodat men daar een tuintje mee kon beginnen. Door mijn ervaringen zoals bijvoorbeeld met de fruitbomen kreeg ik hier een steeds minder goed gevoel over. Je kunt hier in Malawi niet iets geven en er dan vanuit gaan dat het wel goed komt. Daarvoor zijn er gewoonweg teveel problemen waar men mee te maken krijgt. Ik heb dan ook besloten om er iets mee te doen waar ik zelf de komende tijd nog meer aandacht kan besteden. Jolene heeft in een vorig blog al eens iets geschreven over een fundraising voor de weeskinderen van Chikwawa. Dat loopt via een organisatie, Voices, die door 2 jongens in Chikwawa is opgezet. Deze jongens, Chiku en John, hebben het zelf ook niet breed maar hebben desondanks besloten om een aantal weeskinderen en hun verzorgers te ondersteunen. Na een aantal malen met beide jongens gesproken te hebben zijn we overeen gekomen dat we zouden proberen een groente- en fruittuin op te starten waarvan de opbrengsten geheel ten goede komen aan de weeskinderen van Chikwawa. Ik maakte ze wel duidelijk dat ik graag wil helpen maar dat het hun verantwoordelijkheid is dat er volgend jaar nog steeds een tuin is waar goed voor gezorgd wordt. Op deze basis zijn we vol overtuiging aan de slag gegaan. De eerste stap was om een geschikt stuk land te vinden. Zoals alles hier ging ook dit via-via en opeens stonden we op een zaterdagmiddag met 2 wildvreemde mannen ergens buiten Chikwawa over een stuk land te onderhandelen. Wat een geweldige ervaring. Het leek het meeste op een combinatie van koehandel en landje veroveren dat gepaard ging met een hoop gelach en gejoel als iemand een prijs noemde of een stuk land ging afmeten. Nou heb ik niet zulke hele lange benen maar mijn “meters” werden naarmate de middag vorderde steeds groter en uiteindelijk hadden we naar onze smaak de juiste grootte voor de juiste prijs eruit gesleept. De verkopers wilden meteen naar de chief van het dorp om alles af te handelen maar wij wilden eerst nog even verder kijken. Er was namelijk al een stuk land in bezit van de organisatie alleen was daar geen water in de buurt. Na alle voors en tegens afgewogen te hebben besloten we om toch af te zien van de koop van het andere land en het reeds voor handen zijnde stuk land te gaan gebruiken. De afgelopen weken hebben we flinke stappen gemaakt en het is mooi om hier in mijn vrije uren mee bezig te kunnen zijn. We hebben allereerst palen en hekwerk aangeschaft om het stuk land te kunnen omheinen. Dit om de gewassen straks goed te kunnen beschermen tegen al het loslopend wild en tevens eventuele diefstallen tegen te kunnen gaan. Dit ging niet gemakkelijk maar na 5 aankopen op 5 verschillende locaties en even zovele mislukte afspraken was alles rond en hadden we de benodigde 110 meter hekwerk bij elkaar gesprokkeld. Het hek is inmiddels klaar en we hebben gelijk daarna een timmerman een poort aan laten meten en deze zit er ook al in. Verder hebben we de nodige zaden aangeschaft, fruitbomen bekeken en hier prijsafspraken over gemaakt en 30 meter tuinslang, bestrijdingsmidelen tegen de termieten en nog wat andere kleine dingen gekocht. Het wachten is nu alleen nog op het waterleidingbedrijf die een nieuwe kraan komt aanleggen. Het probleem hierbij is echter dat we in Chikwawa en omgeving nu al ruim 2 weken vrijwel aaneengesloten zonder stromend water zitten door problemen met geknapte leidingen, kapotte buizen etc. Dus zij hebben nu nog even geen tijd voor ons. Maar goed, ik heb de afgelopen periode wel geleerd dat alles hier langer duurt en duurder uitvalt dan eerst gepland, dus we wachten nog even af. Mocht het echt te lang duren dan zullen we wel weer iets anders verzinnen. We hopen gewoon dat we alles kunnen laten planten voordat het regenseizoen begint en dan moet er uiteindelijk een prachttuin ontstaan vol met mango- en papayabomen, tomaten, bonen, kool, wortels en nog veel meer. Ik denk dat het geld dan een hele goede en hopelijk blijvende bestemming heeft gekregen. Een bijkomend voordeel is dat we de mensen uit de nabije omgeving van de tuin het werk hebben laten doen waardoor zij er nu al wat geld aan overgehouden hebben en dat kunnen ze heel goed gebruiken. Alles helpt tenslotte.
Mocht je overigens zelf ook willen helpen dan kan dat nog steeds door je op te geven voor de seal- en sorteerweek bij Netwerk VSP. Iedereen kan hier aan meedoen dus aarzel niet en stuur een mailtje met je gegevens naar ad.creusen@netwerkvsp.nl Hij zal je dan zo volledig mogelijk op de hoogte brengen. Een kijkje in de keuken nemen van ons bedrijf en daardoor ook nog minimaal 250 kinderen in Malawi voeden. Dat helpt zeker !

Tot de volgende keer,

Dirk