Afwisseling troef

Hoi allemaal,

Het was een afwisselende week de afgelopen week en wel op allerlei gebieden. Saai was het zeker niet en het was dan ook een week met veel zaken die ik niet snel zal vergeten. Om het begin goed uit te kunnen leggen moeten we eest even terug naar vorige week vrijdag. Op die dag werd duidelijk dat sommige scholen nog steeds zaten te wachten op onderdelen om de daken mee te kunnen maken. Uit eerdere berichten had ik begrepen dat alle scholen alles hadden ontvangen maar deze informatie bleek niet helemaal juist te zijn. Het heeft dan geen zin om uit te zoeken hoe het heeft kunnen gebeuren daar kom je hier meestal toch niet achter. Het is dan wel zaak om zo snel mogelijk te zorgen dat alles op de plaats van bestemming komt. Want ik vind dat we aardig voor schut staan als we komen vertellen dat men toch echt op moet schieten met bouwen terwijl we zelf nog niet alles geleverd hebben. Het betrof in totaal 6 scholen in Phalombe die te weinig hout hadden ontvangen. Aangezien wij maandag toch naar Phalombe vertrokken was de beste optie om Simeon maandag met een vrachtwagen naar de scholen te laten rijden en de materialen daar af te laten leveren. Dit was verzekeringstechnisch echter niet mogelijk. Dus werd er besloten dat wij maandag met onze auto van Chikwawa naar Blantyre zouden rijden, daar onze auto zouden inruilen voor een reeds volgeladen pick-uptruck om daarmee 3 scholen te voorzien van hout en daarna andere scholen te monitoren. Dinsdagochtend zou er dan een andere chauffeur met een 2e volgeladen pick-up naar Phalombe komen en dan zouden we van truck ruilen om hetzelfde te doen als maandag en dinsdagmiddag konden we dan weer naar Blantyre rijden om onze eigen auto op te halen om daar dan de rest van de week in Phalombe mee rond te kunnen rijden. Het klonk erg omslachtig en het leek me niet het beste plan. Maar goed, de mensen hier hebben hier meer ervaring mee dan ik dus het zal wel goed gaan dacht ik. Helaas liep het ietsje anders.
Maandagochtend 7 uur vertrokken Simeon en ik vol goede moed naar Blantyre. Daar aangekomen wachtte ons de eerste verrassing van de dag; de pick-uptruck had een lege tank. Dat was men ons even vergeten te vertellen vrijdag. Om 10.00 uur was er waarschijnlijk diesel te verkrijgen in Blantyre, dus even afwachten maar. Simeon ging vast in de rij staan bij het tankstation en om 11.30 uur zat de tank halfvol. Gelukkig kon een andere chauffeur onze auto ook gelijkvan 50 liter diesel te voorzien. Tijdens de rit naar en van het tankstation kwam verrassing 2, de lading bleek niet erg vast te zitten en ging gevaarlijk schuiven. Het lukte Simeon wonder boven wonder om met al het houtwerk weer naar de compound te komen maar de lading moest overgestapeld worden. De truck werd klaar gezet bij het magazijn en daar was verrassing 3. Het was net lunchtijd, of we een uurtje wilden wachten. En zo konden we om 15.00 uur stipt vertrekken richting onze verblijfplaatsen in Mulanje. Helaas niets kunnen doen maar dinsdag konden we dus echt op pad. Al snel hadden we echter door dat de wegen die we moesten bewandelen, want veel sneller reden we niet, niet erg geschikt waren om het plan uit te voeren. De planken werden voor mij aan de raamkant steeds zichtbaarder en ze werden ook steeds langer. Na een half uur moesten we dan ook heel snel aan de kant om de lading weer opnieuw anders vast te maken. Simeon stuurde de wagen een schoolterrein op en onder toeziend oog van vele nieuwsgierige schoolkinderen zijn we alles gaan uit- en inladen. Toen dat klaar was zijn we weer stapvoets op pad gegaan en om 11.00 uur waren we, ongeveer 26 uur later dan gehoopt, eindelijk bij de eerste school gearriveerd. Ondanks alles wisten we toch nog 10 bliksembezoeken af te leggen dinsdag en dat was een prestatie van formaat. Niet alleen van de chauffuer maar ook voor de overige inzittenden was het echte topsport. In de pick-uptruck was het namelijk wat minder comfortabel rijden dan we gewend waren en we werden compleet door elkaar geschud tijdens de ritten van school naar school. Het plekje bij het raam was ook niet de beste plek door alle uitsteeksels aan de binnenkant van de deur. Ik heb ze allemaal wel minstens 10 keer geraakt met mijn hoofd, schouders, knie en teen. Aan het einde van de dag waren we allemaal een flink aantal blauwe plekken en bulten rijker en hadden we eensgezind besloten dat 1 dag toch echt het maximum was om op deze manier door te brengen. De afwisseling in vervoer was ons niet zo heel goed bevallen. We zijn aan het einde van de middag dan ook snel de auto weer op gaan halen in Blantyre met de mededeling dat de rest van de materialen toch echt op een andere manier bezorgd moesten worden. Doordat we de overige dagen dus weer de beschikking hadden over onze eigen auto konden we vanaf woensdag weer wat meer tijd besteden aan de bezoeken. Zo konden we naast het bekijken van de gebouwen ook checken hoe het met de fruitbomen was die men verleden jaar in deze regio heeft ontvangen van de Japanse regering. Elke school heeft destijds 4 soorten bomen ontvangen (mango, papaya, guave en sinaasappel) waarbij het aantal bomen afhankelijk was van het aantal leerlingen. Het WFP heeft ons gevraagd of wij in kaart kunnen brengen hoeveel bomen er nog leven per soort per school in Phalombe. Tussen de hoeveelheden nog levende bomen per school zitten grote verschillen en over het algemeen viel het me niet mee hoeveel bomen er nog over zijn. Maar als je dan hoort waarom de bomen het niet overleefd hebben kun je het ook wel weer begrijpen. Men heeft hier last van hele andere zaken dan waar wij last van hebben. Op de ene school heeft men erg veel last van hongerige geiten en koeien die alles kaal vreten wat ze maar kunnen vinden. Een andere school kan niets beginnen tegen de enorme hoeveelheid termieten of heeft geen waterpomp die werkt in de buurt van de school. Bij 1 school waren alle 100(!) bomen op dezelfde dag dat ze geplant waren gestolen door mensen uit de omgeving. Dat maakte me eerst een beetje kwaad, want je steelt zeker niet van een school. Aan de andere kant is het misschien ook niet zo heel erg als er nu maar goed voor die bomen gezorgd wordt. Het gaat er uiteindelijk om dat de mensen meer voedsel tot hun beschikking hebben nietwaar. Gelukkig waren er ook scholen die een prachtige tuin hadden gemaakt en waar de eerste vruchten al aan de bomen hingen. We hebben nog lang niet alle informatie maar een voorzichtige conclusie van mijn kant is dat een project als dit alleen kans van slagen heeft als je tijd genoeg hebt om dit te blijven monitoren gedurende het jaar. De mensen willen echt wel, ze hebben alleen hele goede begeleiding en nazorg nodig.
Na de afwisseling in vervoer en werk hadden we vrijdag plotseling ook met een nieuw fenomeen qua weertype te maken nl. regen, heel veel regen. Daar had niemand op gerekend en dat had gelijk veel impact. De wegen werden spiegelglad waardoor we heel voorzichtig moesten rijden. Ik hield soms mijn hart vast met al die kinderen aan beide kanten van de weg. En we zagen vrijdag ook wel heel weinig bouwvakkers. Die waren net als alle andere mensen meteen thuis aan de slag gegaan. Want regen betekent groei van planten (lees: eten) en dus moest de tuin snel in orde gemaakt worden. Maar ook moesten er vele daken nog dicht gemaakt worden en zagen we dus veel mensen met enorme bossen riet achterop op de fiets. Men is hier ingesteld op het feit dat het pas gaat regenen vanaf november en dus werd iedereen volkomen verrast. Hopelijk zet het niet door en kan iedereen op zijn gemak alles afhandelen voordat het regenseizoen echt begint.
Uiteindelijk hebben we toch nog alle scholen in Phalombe kunnen bezoeken en over de meeste scholen konden we qua voortgang in het bouwen erg tevreden zijn. Een aantal scholen was al helemaal klaar en vrijdag konden we zelfs de eerste school bezoeken die 3 gebouwen helemaal af had. Een klein feestje! Op 2 scholen was het andere koek en die hebben we de laatste waarschuwing moeten geven. Alle overige scholen doen hun uiterste best om eind deze maand klaar te zijn. En zo konden Simeon en ik vrijdag weer met een voldaan gevoel terug rijden naar Chikwawa. We hoorden tijdens de rit dat er om 15.00 uur diesel geleverd zou worden in Blantyre en dus zijn we in de rij gaan staan. Het werd later echter ongeveer 17.00 uur dat de vrachtwagen zou arriveren, daarna misschien toch 21.00 uur. Terwijl de rij auto’s steeds langer werd voor de diesel die misschien helemaal niet zou komen zijn wij toch maar weer verder gereden. In Chikwawa zou er zaterdagochtend heel vroeg als het goed is ook diesel geleverd worden. Daar zou Simeon dan wel naar toe gaan. Ik weet nog niet hoe het afgelopen is maar voor de afwisseling zou het leuk zijn als de tank nu een keer helemaal vol zit!

Tot de volgende keer,

Dirk