De normale gang van zaken

Hoi allemaal,

Terwijl Hans heel Italie heeft doorkruist en de oversteek naar Griekenland heeft gemaakt is ook hier weer een week voorbij. Het was een week zoals vele andere weken hiervoor. Een aantal dagen hebben we scholen bezocht en toch ook weer 2 dagen niet. Deze keer omdat de auto donderdag een servicebeurt nodig had en Simeon op vrijdag eigenhandig de allerlaatste materialen bij de scholen heeft afgeleverd. Dit begint zo langzamerhand een normale week te worden. Doordat er iedere keer wel een dag uit valt zorgen we er wel voor dat we de dagen die we hebben om scholen te bezoeken zo volledig mogelijk benutten. Daardoor hebben we deze week toch 37 van de 38 scholen in Chikwawa kunnen bezoeken en weten we nu precies hoe alles er voor staat. Aan het einde van de maand moet er ook altijd een volledig rapport opgemaakt worden dus het kwam goed uit dat we allebei de regio’s goed hebben kunnen controleren in de voorgaande 2 weken. Msika en ik hadden donderdag en vrijdag ruim de tijd om dit rapport op te maken en de cionclusie is dat er veel vooruitgang is geboekt de afgelopen maand. Het opvoeren van de druk lijkt zijn vruchten af te werpen en er zijn nu nog slechts 2 echte probleemgevallen overgebleven. Op de rest van de scholen is men druk begonnen of weer volop verder gegaan. Het resultaat is dat er op dit moment bijna 55% van alle bouwfases afgerond is. Dat lijkt nog steeds niet veel, maar daar mogen we zeker blij mee zijn. Ten opzichte van de vorige maand hebben we bijna 20% vooruitgang geboekt, dus dat is echt heel goed. En met de wetenschap dat de laatste stappen vaak veel sneller af zijn dan de eerste hebben we goede hoop dat aan het eind van deze maand alles af is. Wat overigens wel opmerkelijk is, is dat men vaak de allerlaatste stap juist niet maakt. Meestal is dit het aanleggen van de drainage. Dit is een met cement afgewerkte bakstenen goot en het maken ervan kost nog geen dag werk. Het duurt op sommige scholen echter weken voordat ze die ook gemaakt hebben terwijl de rest van het gebouw dan al een tijd helemaal af is. Ze krijgen echter de laatste fase pas betaald als het gebouw helemaal af is, dus waarom dat dan zo lang duurt is ons een raadsel. Je zou toch denken dat ze die resterende 10.000 MK ook graag ontvangen. Het “vergeten” van de drainage komt zo opvallend vaak voor dat we alledrie eerst naar de grond kijken als we een gebouw zien dat helemaal af lijkt.
Doordat we veel heb ik, denk ik, wel een redelijk beeld gekregen van het normale leven in Chikwawa en omstreken. En ik vermoed dat dat beeld wel illustratief is voor bijna heel Malawi. Het eerste wat opvalt is dat alles zich hier buiten afspeelt. Alles gebeurt in de openheid en dan vooral op en langs de grotere wegen. De weg wordt ook door iedereen gebruikt waarbij het recht van de sterkste geldt. Voetgangers, fietsers, fietstaxi’s, minibussen, bussen, auto’s, vrachtwagens, ezel en wagen, koe en wagen, geiten,varkens, alles en iedereen gebruikt dezelfde weg. In het begin was het erg gek om alle kinderen over de weg naar school te zien lopen of al die loslopende dieren terwijl wij in onze auto voorbijrazen. Ik denk dat Simeon gemiddeld zo’n 50 keer per werkdag de claxon moet gebruiken om alle dieren te waarschuwen. Meestal gaat dit goed, tot nu toe is het voor 2 kippen iets minder goed afgelopen. Maar goed, als je weet hoeveel dieren we hebben moeten ontwijken de afgelopen weken dan is dit echt een wereldprestatie van onze chauffeur. Het gebruiken van de claxon levert overigens regelmatig lachwekkende taferelen op. Een rennende kip is echt een geweldig gezicht en een koe die je aanstaart en niet van plan is zich heel snel te verplaatsen kan er ook erg komisch uitzien. Ook fietsers die wel erg abrupt de berm in sturen als ze de toeter horen en dan nog maar net hun fiets in bedwang kunnen houden veroorzaken vaak gelach. De fietser lacht dan zelf vaak het hardste. De fiets is verreweg het belangrijkste en meest gebruikte vervoer- en transportmiddel in Malawi. Ik geloof dat een vorige projectmanager er ook wel eens iets over heeft geschreven, maar wat mensen hier op hun fiets kunnen vervoeren grenst echt aan het onmogelijke. Om een paar voorbeelden te noemen: 2 levende geiten tegelijk (1 achterop en 1 op de stang met de voorpoten over het stuur), 6 kippen aan het stuur, een halve kuub brandhout achterop, 12 rieten stoelen, 16 jerrycans, 6 volle kratten frisdrank, ze draaien er hier hun hand niet voor om. Zelfs levende varkens met zo’n omvang dat een compleet gezin er vrij lang van kan eten heb ik hier meerdere malen op een bagagedrager zien liggen. Schreef ik in een eerder stukje dat men hier niet altijd het maximale uit de dingen haalt, nou die vlieger gaat voor hun fietsen en vooral de bagagedragers niet op. Die gebruikt men echt meer dan maximaal.
Het straatbeeld wordt verder voornamelijk bepaald door de handel en alles wat daarmee samen hangt. Beide kanten van de weg worden op vele plaatsen benut om alle koopwaren aan de man te brengen. Dit zijn voornamelijk etenswaren maar ook 2e-handskleding is een veel verkocht item. Deze waren liggen veelal op de grond op een zeil uitgestald of hangen/liggen op provisorisch gebouwde kramen. Voor de wat luxere artikelen zijn er winkels, vaak naast elkaar verzameld, die bestaan uit stenen gebouwen met vaak tralies ervoor waardoor je de spullen aangereikt krijgt. Verder zie je langs de kant van de weg ook allerlei zaken die bij ons niet “normaal” zijn. Zo is wildplassen hier normaal omdat je hier niet zo makkelijk een toilet kan vinden. En zie je ook regelmatig naakte mensen in de berm staan omdat daar dan het enige water te vinden is waar ze zich nog enigszins schoon kunnen wassen na het werken op het land. Zo lijken sommige dingen me in eerste instantie soms gek, maar als ik er dan even over nadenk vind ik het eigenlijk heel logisch wat er om me heen gebeurt.
Wat ook opvalt aan het dagelijkse leven is dat alles hier heel vroeg begint en ook vroeg eindigt. Logisch natuurlijk omdat men hier niet volgens de klok leeft maar de zon bepaalt vooral het levensritme. Op de scholen hebben ze echter wel een vast tijdschema dat de leraren zo goed als mogelijk proberen aan te houden. De scholen beginnen hier om half 8 en de jongste jeugd gaat meestal tot een uur of 11 naar school. De schooldag van de oudere jeugd duurt tot ongeveer 2 uur ’s middags. Wat helaas ook normaal is, is dat de hogere groepen veel minder leerlingen hebben dan de jongste groepen. Soms zit er op een school wel een verschil van 200-300 leerlingen tussen groep 1 en groep 8. Dit komt omdat er gedurende een basisschoolleven ontzettend veel drop-outs zijn door verschillende redenen die niet altijd even fraai zijn. De meeste trieste zaken zoals moeten werken, ziektes of, als ergste, de sterfgevallen had ik zelf kunnen bedenken. Maar, heel naief misschien, wat ik nooit zelf bedacht had is dat het gaan trouwen van meisjes ook een belangrijke reden is om voortijdig van school te gaan. Meisjes van 11-12-13 jaar, het gaat er bij mij nog steeds niet echt in. Ook dit komt trouwens weer geheel of gedeeltelijk voort uit die vreselijke armoede want de man betaalt een voor Malawiaanse begrippen fors bedrag aan zijn nieuwe schoonouders om te mogen trouwen met hun dochter. Het is hier overigens ook redelijk normaal om als man meerdere vrouwen te hebben. Maar normaal gesproken hebben ze daar niet altijd geld voor. Misschien een piepklein geluk bij een heel groot ongeluk?

Volgende week gaan we verder met het uitdelen van de ballen en we mogen ook nog duizenden pennen uit gaan delen op de scholen. De pennen zijn wederom een gift die is ontstaan tijdens een fieldtrip en daar zullen de scholen ook weer heel erg blij mee zijn. Het plan is om eerst 3 dagen in Chikwawa te blijven en dan nog 2 dagen in Phalombe aan de slag te gaan. Alleen nog even afwachten hoe het met de diesel staat want als er niet snel iets te verkrijgen is dan zullen we in Chikwawa moeten blijven. Maar als het geen normale week wordt, kunnen we misschien wel 5 dagen langs de scholen!

Tenslotte hoorde ik dat alle medewerkers van Netwerk VSP en hun naasten zich weer kunnen opgeven voor het sealen en sorteren voor het WFP dat plaats vindt in week 45. Voor slechts een paar uurtjes vrije tijd kun je een hoop kinderen helpen. En het is nog leuk om te doen ook. Ik hoop dan ook dat de animo nog groter zal zijn dan vorig jaar en dat we weer heel veel geld op gaan halen. Tegen de twijfelaars zou ik willen zeggen: Lees nog wat verhalen van dit blog en kijk nog eens heel goed naar wat foto’s van de kinderen die je kunt helpen. En geef je daarna dan maar snel op!!!!

Tot de volgende keer,

Dirk