Community meetings, een bijzondere ervaring

Het is donderdagmiddag 18:00. Inmiddels is het alweer bijna een week geleden sinds mijn laatste blog, dus ik heb weer een hoop te vertellen over wat ik in de afgelopen week heb meegemaakt.
Terwijl ik dit schrijf is het buiten al bijna helemaal donker geworden. Nog heel even en de lucht is pikzwart met prachtig glinsterende sterren. Een aanblik waar ik geen genoeg van kan krijgen, want zo donker als hier wordt het in Nederland nooit.

Afgelopen maandag zijn we gestart met het houden van de Community Meetings op de scholen. In mijn vorige blog schreef ik dat het er 30 waren, maar dat klopt niet. Het zijn er 38. We zullen hier ruim 3 weken mee bezig zijn met een gemiddelde van 3 a 4 bezoeken per dag.
Bij de meetings moeten de volgende partijen aanwezig zijn:
• PTA (parent / teachers association)
• SMS (school management comitee)
• Feeding comitee
• Community leaders

Dit betekent dat we al snel met 15-20 mensen onder een boom of in een klaslokaal zitten om het doel van het project te bespreken en de mate waarin de school voorbereid is op het project.
Het meetings verlopen hier net even iets anders dan een vergadering bij ons in Nederland...

Allereerst is tijd hier een heel flexibel begrip. Wannneer wij hebben gezegd dat we er om 9:00 zijn, dan communiceert de school dat we starten om 7:00. Ondanks dat druppelen er nadat de vergadering gestart is nog steeds mensen binnen. In Nederland is dit “not done”, maar hier is het heel gewoon. De mensen hier dragen ook geen horloge, maar bepalen de tijd aan de hand van de zon.
Wanneer de vergadering start, dan wordt er eerst begonnen met een gebed voor een goed verloop van de vergadering. Daarna volgt een formeel voorstelrondje waarbij er geklapt wordt voor iedereen die zich voorstelt. Voor de community leaders wordt er een andere “klap” gehanteerd, dan voor de “normale” aanwezigen. Inmiddels ben ik er achter dat er een grote hierarchie zit in het community leiderschap. De managementgelaagdheid van een groot beursgenoteerd bedrijf is er niets bij. ;-)

De meetings worden in het Chichewa gehouden, omdat ik deze taal niet beheers (op een paar woorden na), vertaalt Simeon (de chaffeur) voor mij wat er gezegd wordt in het Engels. Nadat Msika heeft uitgelegd wat de bedoeling is, is er ruimte tot vragen stellen en daarna houd ik een kort praatje waarin ik aangeef dat ik blij ben met hetgeen we besproken hebben en dat de school zo goed voorbereid is en dat ik uitzie naar het volgende bezoek om de voortgang te monitoren (applaus :-))
Het overleg eindigt wederom met een gebed.

Vanaf volgende week worden de eerste materialen door het WFP uitgeleverd aan de scholen, dus dan kan er echt gestart worden met de bouw van de keukens, voedselopslagruimtes en overdekte ruimtes waar gegeten kan worden als het regent.

Ik geniet nog steeds maximaal van het werk dat ik hier aan het doen ben. Het bezoeken van scholen blijft een bijzondere ervaring. Ik begin nu ook verschil te zien tussen arme en armere scholen. (Dragen de kinderen wel of geen schoenen, dragen ze wel of geen uniform en hoe is de conditie van de schoolgebouwen?)

Ik moet hartelijk lachen wanneer het weer eens voorkomt dat alle kinderen de klas uitrennen om mij te zien wanneer we ergens aankomen. De kinderen worden vervolgens teruggestuurd, maar dat haalt weinig uit, want 1 minuut later zijn ze er weer met zijn honderden. :-)

Iets waarin ik me nog wel eens vergis is de leeftijd van de kinderen. Als ik denk dat ze niet ouder dan 3 of 4 kunnen zijn dan blijkt dat ze in werkelijkheid vaak al 7,8 of 9 zijn. En dat terwijl ze nog zo klein zijn...

Ik begin inmiddels al een aardig vast ritme te ontwikkelen hier: opstaan, ontbijten (omdat ik na ruim een week toch wel een beetje klaar was met een ontbijt van gebakken eieren, worst, brood en patat (!?) heb ik afgelopen weekend maar een pot pindakaas en een pot jam aangeschaft) Na het ontbijt om 7:00 starten met werken tot een uur of 15:30, daarna even de markt over en meestal nog wat mail wegwerken. Na het avondeten (kip, geit of ei met Nsima of rijst en wat groente of salade), vermaak ik me met een beetje lezen, mailen, de was doen of het kijken van films op mijn laptop.
Ondanks het feit dat mijn leven hier een stuk rustiger lijkt te zijn dan in Nederland, verveel ik me geen moment.

Volgende week volgt het vervolg van de rest van de Community Meetings in Chikwawa.

Hartelijke groeten,

Jolene

PS) Aan iedereen in Nederland: geniet nog even van het mooie weer daar, want vanaf het moment dat ik terugkom in juli schijnt het de rest van de zomer te gaan regenen volgens het nieuws. :-(