Topkoks en politieke pap

Muli Bwanji?!

Het werd weer tijd voor een update merkte ik (Jeroen, wanneer schrijf je weer eens een stukje?). Dat doe ik natuurlijk graag. En bij deze. Dank in ieder geval voor alle reacties, via deze blog en/of email. Deze keer niet alleen iets over de projecten in Malawi (inclusief foto’s zie onder), maar ook iets over een TOP project Nederland. En natuurlijk het laatste nieuws over het voedseltekort (nieuwe lezers bekijkt u ook eens mijn vorige verslag).

Mijn belangrijkste project, het bouwen van de gebouwen (kitchens, storerooms en feedingshelters) kan ik bijna afronden. Ik verwacht zelfs deze week nog. Dat moeten er hier en daar nog wel wat wonderen gebeuren, maar ik kijk nergens meer van op, want hier word ik ook wel eens positief verrast. Zo hadden we 3 weken geleden een school en community die na vele maanden en diverse officiele waarschuwingen nog geen vooruitgang liet zien. We zijn toen overgegaan tot het nemen van zeer drastische maatregelen, immers de hulp die we bieden is niet vrijblijvend. In dit geval hebben we de District Educational Manager (de DEM, hoogste baas onderwijs in het district) geadviseerd om de headteacher en het schoolmanagement te vervangen en de school uit het voedselprogramma te halen. Een advies wordt meestal overgenomen, zo ook in dit geval. Dat is dus nogal wat; want zeg maar dag tegen je onderwijscarriere ;-). Maar veel erger: 2000 kinderen zijn de dupe, ze krijgen immers geen pap meer.
Maar het effect was er. Na de aankondiging van de DEM waren de gebouwen in 1 week klaar. Het was te laat voor de headteacher, die is overgeplaatst. Maar waarschijnlijk mag de school in het programma blijven. De gebouwen staan er in ieder geval ;-)
Het klinkt misschien hard en zakelijk, want in dit geval had het ook zo kunnen zijn dat de kinderen het slachtoffer worden van iets waar ze zelf niets aan kunnen doen. Maar actieve participatie van de ontvangers van de hulp is noodzakelijk. En om Malawi echt vooruit te laten gaan moeten we ze leren zelf te denken (verantwoordelijkheid te voelen) en zelf te doen, en niet alleen leren de hand op te houden of nog erger, slecht gedrag te belonen.
Gelukkig hoef het niet zo altijd zo te gaan. Want er zijn ook een heleboel scholen waar het goed gaat. En waar we nog even aan de bak moeten, is het is mijn taak om de druk nu maximaal op te voeren en tegelijktijd de mensen gemotiveerd te houden om de klus af te maken.

Ondertussen bereiden Msika (projectassistent) en ik ook het nieuwe project voor. De Japan International Cooperation Agency (JICA) heeft budget ter beschikking gesteld aan het WFP om fruitbomen te plaatsen bij basisscholen. Kinderen leren op deze manier over fruit(bomen) en bovendien kunnen zij en de community er ook van profiteren. Omdat het vooral ook een logistieke klus is heeft het WFP gevraagd aan het TNT/WFP team om een pilot project te doen in twee districten. Het project loopt van oktober 2010 tot april 2011. In totaal gaat het om ruim 14.000 bomen op 121 scholen. We bereiken meer dan 150.000 kinderen met dit project. Meer daarover de volgende keer.

Over het voedseltekort waar ik de vorige keer zo uitgebreid over schreef, kan ik nu –helaas!- heel kort zijn. Na een meeting met de Country Director van WFP Malawi is mij duidelijk geworden dat het er niet goed uitziet. Zeker niet voor dit jaar, maar ook voor volgend jaar is nog niet alles in kannen en kruiken. Het is inmiddels ook nationaal nieuws geworden, het staat in diverse kranten. Hoewel er –zoals dat gaat in internationale ontwikkelingssamenwerking- behoorlijke wat politiek speelt rondom het geheel, gaat het vooral om een tekort aan geld.
De verhalen op de scholen waar ik kom zijn niet leuk. Zo was er een school waar een vrachtwagen langkwam en alle kinderen spontaan “porridge, porridge” gingen roepen. Zo blij waren ze. Helaas voor hen was het een vrachtwagen vol kunstmest voor een project een dorp verderop. Inmiddels zijn er drie districten aangewezen waar kinderen “het meest kwestbaar zijn”. Dat is nette taal voor “het eerst dood gaan van de honger”. Mulanje (“mijn”) district hoort daar overigens niet bij. Naar die drie gaat nu noodvoedsel, maar helaas is dit in zeer beperkte mate beschikbaar. Ik wacht maar even af. Maar ook hier is eigenlijk een wonder nodig. Of een zak met geld. To Be Continued.

Om de projecten hier in Malawi mogelijk te maken is geld nodig. Dus daarom wil ik graag even stilstaan bij een fantastisch project: Topkoks voor Thuiskoks. Voor wie het niet kent: het is een kookboek met heerlijke recepten van topkoks die je makkelijk zelf kan maken. Het kookboek kost 9.95 euro. En omdat iedereen er belangeloos aan meewerkt gaat van ieder verkocht exemplaar 8 euro direct naar School Feeding in Malawi. Dat zijn veertig maaltijden! Aankomende zaterdag verschijnt Topkoks voor Thuiskoks nummer 4. Als je nu al meer wilt weten kijk dan op www.topkoksvoorthuiskoks.nl of volg via Twitter @Topkoks.

Hier in Mulanje begint het al aardig zomer te worden. Gister was het 39 graden, vandaag 40. Overdag heb ik daar niet heel veel moeite mee, maar het zou lekker zijn als het ’s nachts wat zou afkoelen. Helaas. De ventilator staat aan, maar je hebt meer het gevoel dat je een ovendeur opendoet (ken je dat gevoel?) als je er voor gaat staan. Slapen wordt dus even moeilijk, maar dan heb je wel weer tijd voor bijvoorbeeld dit verhaaltje.

Mocht deze week de champagne open kunnen (helaas alleen figuurlijk) dan laat ik dat uiteraard hier weten. En uiteraard kun je me ook (blijven) volgen via @JeroenWFPMalawi.

Groeten! Jeroen.

PS de foto's waar kinderen met pap op staan zijn foto's van enige weken geleden.