De scholen zijn begonnen, maar met een lege maag

Dank je wel dat je de tijd neemt om deze blog te lezen.
Namens TNT en World Food Programme (WFP) ben ik voor 4 maanden in het Mulanje district in Malawi, vlak bij de grens met Mozambique. Na mijn collega’s Rinsophie en Marieke, ben ik de laatste projectmanager van dit jaar om hier, samen met Msika en Simeon (lokale teamleden) de project af te ronden. Voor wie deze blog voor het eerst leest/volgt, zal ik kort beschrijven wat we doen.
Het programma heet School Feeding. Het is overheidsprogramma in samenwerking met het WFP met belangrijke bijdrage van TNT (bijdrage TNT voor Malawi in 2009: 1.2 miljoen US dollar). Kort gezegd krijgen de kinderen iedere dag een bord pap (Corn Soya Blend, verrijkt met vitaminen en mineralen) op school. Doel is om meer kinderen –dagelijks!- naar school te krijgen, vroege schoolverlaters te voorkomen (vooral bij meisjes en wezen een probleem) en de honger van de kinderen te verminderen zodat ze zich beter kunnen concentreren en daardoor beter kunnen leren.
Ons belangrijkste project, gekoppeld aan School Feeding, is het bouwen van 30 kitchens (om de pap te bereiden), 36 storerooms (om de pap op de slaan) en 51 feedingshelters (zodat de kinderen bij regen en felle zonneschijn beschut kunnen eten). Bovendien worden de feedingshelters daarnaast ook gebruikt als klaslokaal.
Klik gerust eens terug naar de verhalen van de afgelopen maanden om te zien en te lezen hoe het hier de eerste 8 maanden is gegaan.
We zitten goed op schema als het gaat om de bouw. 77% van de scholen zijn al helemaal klaar. En overall is 93% van alle bouwwerkzaamheden voltooid, dat is iets boven prognose. Het wordt de komende tijd wel een pittige periode, de viertien scholen die nog niet klaar zijn zijn er weliswaar bijna, maar ze hebbben allemaal wel “een paar probleempjes”. Daar zit voor mij de grootste uitdaging de komende weken.
Zoals Marieke eerder schreef zijn we ook begonnen met certificering, daar zal ik een volgende keer iets meer over vertellen.
Vorige week zijn de scholen weer begonnen, en na een week inschrijven en schoonmaken, zijn gisteren de lessen weer begonnen. En dat betekent ook iedere keer als ik een school bezoek een begroeting door 100, 200 of soms meer dan 500 kinderen. Dat maakt dit werk wel extra leuk en bijzonder.
Zo goed als het gaat met de bouw, problematisch is de voedselsituatie. Gister twitterde ik al dat de warehouses leeg zijn er dat er de komende tijd geen bordje pap is voor de kinderen. Dat wil ik graag wat uitgebreider toelichten hier.
Ongeveer 648.000 kinderen in Malawi krijgen iedere dag een bord pap via School Feeding. Dit programma wordt naast TNT ook door andere donoren betaald. School Feeding is een programma dat door de VN aangemerkt is als een development programma, anders dan bijvoorbeeld de noodhulp, zoals nu in India. Dat betekent dat er in 2009 een budget is gemaakt voor 2010 op basis van het aantal kinderen X het aantal schooldagen X het aantal gram CSB voor een bord pap.
Nou is het helaas zo dat de overheid het schooljaar heeft aangepast naar een nieuw trimester systeem. Daardoor begon het schooljaar al in december 2009 en loopt het langer door. Zo is er eigenlijk eenmalig een extra, een vierde, term ontstaan. Je voelt hem al aankomen, deze aanpassing is door de overheid niet op tijd gecommuniceerd aan het WFP, en is dus ook niet gebudgetteerd. Daardoor is de pap voor dit jaar is al op, en we moeten nog een term. Omdat het geen noodhulp is, staan er geen donors in de rij om bij te springen (de overstroming in Pakistan is –hoe hard het ook klinkt- een stuk sexier). En door de economische crisis is al al verschrikkelijk weinig geld binnen het WFP dus de “extra potjes” zijn dit jaar niet gevuld.
Het gevolg van dit alles is schrijnend: voor de ongeveer 648.000 kinderen is er op dit moment voor de komende 3,5 maand geen CSB pap. Vaak is dit bordje pap de enige (warme) maaltijd die die kinderen krijgen.
Daar sta je dan. Als voormalig manager Consumenten Formules. Dit is wel even andere business dan online business. Van die 648.000 kinderen zitten er namelijk 79.000 in mijn district. Daar voel ik me verantwoordelijk voor. Ik zie al die kinderen iedere week.
Je eerste reactie is: ik moet iets doen. Maar al gauw kom je er achter dat je maar beperkt iets kan doen. Het zijn 79.000 duizend maaltijden. Per dag. Je loopt ook niet even een Albert Heijn binnen ofzo (mochten ze die hier hebben). Je hebt het over tonnen voedsel en over een grote logistieke operatie. OK, dit hoort er dus ook bij. Hoe pittig ook.
Voordat ik afsluit, toch iets geruststellends, mensen zijn hier creatief en hebben een enorme overlevingsdrang. Op dit moment groeien er nog bananen aan de bomen. Dus er sterven niet gelijk mensen, maar de honger neemt toe. Helaas gaan we wel de “lean period” in. De periode van oktober tot maart, waarin er niet geoogst kan worden.
Het wordt dus wel zwaar voor de kinderen hier.
Volgende week ga ik naar het WFP headoffice in Lilongwe. Kijken of ik iets kan doen. I’ll keep you posted. Groeten, Jeroen.
>Volg me ook via Twitter @JeroenWFPMalawi