Mount Mulanje

MOUNT MULANJE

Elke morgen om 6 uur begint het monotone geklop van een houthakker die zo’n 50 meter beneden mij op de helling bomen kapt en het terrein egaliseert. De kettingzaag heeft hier gelukkig nog niet zijn intrede gedaan anders was het ontwaken beslist minder aangenaam.
De man is tot de avond bezig, zijn magere rug glimt van het zweet in de verschrikkelijke zon. Hij slaapt in een vervallen golfplaten schuurtje. Electra is er niet en ’s avonds als het donker is zie ik alleen de vlammen wakkeren van het houtvuurtje waarop hij z’n pannetje nsima kookt.
Overdag verspreiden geiten zich over de beboste helling. Maar eerst komen kleine apen over het gras aanlopen om zich in de hoge ficusachtige bomen rond de lodge te nestelen.
De hele avond zingen de krekels oorverdovend, soms begeleid door woest blaffende honden die onrustig worden van het gehuil van te dicht naderende hyena’s.

Het wordt afgeraden alleen te wandelen omdat er regelmatig ongevallen en vermissingen op de berg zijn geweest. Op een zaterdag huur ik een gids om naar een van de vele watervallen te klimmen. Hij heet Felix .“A gentle walk” verzekert hij mij, daarom loopt hij zeker op slippers.
Maar onder gentle verstaat een 29-jarige ervaren bergbeklimmer iets anders dan een vrouw van mijn leeftijd die hoogte noch hitte gewend is. Ik moet regelmatig stoppen om op adem te komen. Felix neemt mijn rugzak over en draagt hem verder, achteloos over een schouder. Ik voel me een watje vergeleken bij de vrouwen die op blote voeten in hoog tempo langs het bergpad afdalen, dikke takken van twee tot drie meter lang vervoeren ze gebundeld in een zware bos op het hoofd, sommigen dragen ook nog een kind op hun rug.

De waterval stort naar beneden in een kloof tussen twee berghellingen. Als we langs een andere weg terug willen lopen moeten we in de kloof afdalen en de waterval oversteken. Daar heeft de gids helemaal geen moeite mee. Hij springt op blote voeten van de ene glibberige rots op de andere, het water kolkt er wild tussendoor. Langzaam en heel voorzichtig klauter ik achter hem aan. Af en toe draait hij zich om en geeft me een hand als ik een grote stap moet nemen. Duizelig van inspanning sta ik even stil, buig wat voorover en dan valt m’n zonnebril in het bruisende water, en wordt meteen meegerukt stroomafwaarts. Felix reageert snel, springt over de stenen, grijpt, maar nee - mis, de bril verdwijnt in een diepe poel van een paar meter breed waar het water even uitrust voor het over een uitstekende rots weer naar beneden klatert.
Voordat ik weet wat er gebeurt schiet Felix uit z’n kleren en duikt in zijn onderbroek de ijskoude poel in. Ik zeg nog “ No no, it’s no problem” maar hij is al onder water verdwenen. Komt boven, ik roep weer “You don’t have to...” een ademteug ... en weg is hij. Ditmaal blijft hij heel lang onder water. Ik sta zenuwachtig op een steen te wiebelen. Stel dat hij niet meer bovenkomt, wat moet ik hier dan...

Ik hoor gelukkig stemmen, er komen een paar Engelse meisjes aan. Hun gids vraagt aan Felix wat er aan de hand is. Ze wijzen elkaar op de draaikolken in het water, proberen misschien de plaats te bepalen waar de bril is gezonken.
Dan duikt ook de andere gids het water in. Nu moet het toch niet gekker worden! En dat voor een zonnebril. Ik roep weer dat dit allemaal niet nodig is en dat ik in Nederland een reisverzekering heb, die jaarlijks miljoenen claims voor zonnebrillen krijgt, en dat mijn Ray-Ban daar ook nog wel bij kan, maar daar komt al een hand boven water en.. met m’n bril, onbeschadigd!
Even later zitten we allemaal op een grote platte steen bij te komen en te genieten van de prachtige omgeving. De Engelse meisjes hebben badpakken aangetrokken en bungelen half in het water, hun inwitte huid in mooi contrast met de zwarte lijven van de gidsen.
Die moeten opdrogen voor we verder gaan en willen graag een kop thee. Blij dat ik wat terug kan doen open ik mijn thermosfles.
Ik ben echter vergeten het theezakje erin te doen en dus hebben we alleen heet water.
Ook dat nog.
Zie je wel dat die berg behekst is. Ik ga hier niet meer hyken.