Zikomo kwambiri - Thanks a lot - Vielen dank etc

African time flies… De tijd is zo snel gegaan hier dat ik nu alweer in mijn laatste week ben beland en dat betekent afscheid nemen. Van Malawi, van WFP, van Kasungu, van alle scholen, alle headteachers, alle builders & chiefs en van alle schoolkinderen.
En dat is toch lastiger dan ik had gedacht...

Maar ook een mooi moment om terug te kijken op wat we bereikt hebben. De afgelopen maanden hebben de 32 scholen echt een topprestatie neergezet!! Waar we in mei begonnen met zo’n 2,6% voortgang zitten we nu al boven de 60%. Dat betekent dat 24 gebouwen deze week in gebruik kunnen worden genomen en in totaal op 61 gebouwen in ieder geval een dak zit.

Afgelopen maanden hebben we met een competitie gewerkt, een top 10 van scholen die de meeste voortgang hebben laten zien en die dagelijk en op tijd koken. We hadden nooit kunnen bedenken hoe competatief deze scholen, headteachers en zelfs de builders zouden zijn. Er lijkt een soort community te zijn ontstaan waarin headteachers elkaar helpen het werk beter te organiseren, builders de kwaliteit van hun werk met andere scholen vergelijken en zelfs de TA (Traditional Authority, een soort opperchief verantwoordelijk voor een heel district binnen Malawi) dreigt chiefs van hun positie te ontslaan als ze niet hard genoeg aan het project werken. Over scholen die langzaam zijn (waar we onder de naam ‘bad performers’ ook een wekelijks lijstje van maken) wordt geroddeld, wat het voor deze scholen echt heel genant maakt om nog een week stil te staan. Zo’n leraar wordt er op een districtbijeenkomst dan ook door andere leraren op aangesproken dat ie wel erg achterloopt en hoe die dan wel denkt op tijd klaar te zijn. Eigenlijk nemen de leraren zo onderling ons werk over, ideaal!

Voor ons als team is het echt enorm bijzonder te zien hoe deze mensen allemaal zo dankbaar zijn voor de bijdrage van WFP dat ze er echt alles aan doen om op tijd klaar te zijn. Daar kunnen ze zelfs een beetje in doorslaan: zo was er een leraar die had bedacht dat het misschien beter was als ie wat klassen skipte, zodat ie de voortgang beter in de gaten kon houden. En hoewel we het waarderen dat hij zo gedreven met het project bezig is, hebben we hem toch ook wel even duidelijk gemaakt dat dit project er met name ter ondersteuning van het onderwijs is en niet in plaats van.. Ook zie je dat enthousiasme terug als we hen vragen wanneer ze verwachten klaar te zijn met de bouw. Dan zie je de builder even diep nadenken en dan heel besluitvaardig antwoorden: ‘end of May’. Mooi streven, ware het niet dat het op moment van vragen al half augustus was. Tijd is een rekbaar begrip.

Dat ga ik zo missen, al die vrolijke en positieve mensen op de scholen. Ok, dan zitten ze er een maandje naast met de schatting van wanneer ze klaar zijn. Of dan is er weer een builder die 11 uur een prima tijd vindt om te beginnen. Waar je het ook met ze over hebt, er wordt altijd gelachen! Zelfs de mannen die hun halve muur moesten afbreken omdat ze het niet-zo-slimme plan hadden opgevat om de fundering van het derde gebouw over te slaan, konden er hartelijk om dat ze opnieuw moesten beginnen.

En ook al is het maar 4 maanden het voelt wel alsof je een hele hoop mensen hebt leren kennen, alle verschillende gezichten op de scholen zijn nu heel vertrouwd. De chiefs voor wie geldt, hoe minder tanden hoe meer status. De builders, die me wel als tweede vrouw wilden, maar dan toch niet meer dan 15 koeien voor me over hadden. Vond ik zelf een wat magere bruidschat, maar als je dan hoort dat je als vrouw al blij moet zijn met 5 koeien, mag ik toch niet klagen (en moet Jaap hard gaan sparen;)).

Maar vooral de kinderen heb ik hier echt leren kennen en dan met name via een essaywedstrijd die we tijdens de fieldtrip in juli hebben gehouden. We hebben zo’n 150 verschillende essays van kinderen in groep 4 tot 8 ontvangen. Wat je dan leest is wel de harde werkelijkheid van Malawi. Hoewel iedereen hier heel vrolijk lijkt, is het leven voor veel van deze kinderen niet zo makkelijk begonnen. En dat zie je ook aan ze. In de essays vragen we ze een mooie of een indrukwekkende dag in hun leven te beschrijven.
Een paar quotes die voor zichzelf spreken:

“When I was in standard 3 my parents passed away. It was a bad year to me because in this year I failed to attend school because there was no money”
Boyidi Jabu - 14

“My day in my life was when I took position one on examination. No one ever dreamed I could do that even myself. Mother gave me a precious gift, she gave me a shirt”
Matias Phiri - 14

“There is one day in my life that I remember greatly. The day we almost died because we didn’t have food at home to eat. We didn’t have enough food to eat one whole year. Someone from town gave us some food to eat. She revealed to me that she is a nurse. From that day on I would like to become a nurse”
Lekeleni Phiri - 15

“My dream is when I grow up and get rich I will buy a cat and a monkey”
Chikumbutso - 10

“Well in my life I will never forget the day when my father passed away. It was on 15th march 2008 when I heard from my mother that my father was dead. It was painful and it is painful and it will be painful because he was my only father in this world. Despite of this still more I have dreams. I wish I could be a very well educated lady.”
Merriam - 9

De dromen en verhalen die deze kinderen hebben zijn echt en raken me meer dan alle factsheets met angstaanjagende percentages HIV, armoede etc. Dit is waar we dit programma hier voor doen en als een van deze kinderen hierdoor wel naar school gaat in plaats van thuis te moeten werken is het programma voor mij al geslaagd. Bij deze wil ik dan ook iedereen bedanken die een bijdrage aan het School Feeding heeft gedaan in Nederland. Ik weet dat daar nu ook weer heel hard gewerkt wordt aan een derde kookboek voor het WFP in Malawi en dat er ongelofelijk veel initiatieven zijn op geld op te halen in Malawi. Voor al die mensen is het goed te weten dat hun geld echt op de best mogelijke manier besteed wordt. En dat de schoolkinderen, leraren en iedereen betrokken hier ook echt heel dankbaar zijn voor de kansen die ze krijgen via School Feeding.

Zikomo kwambiri!!
(Thanks a lot!!)

Suus

p.s.: Voor mij tijd om het stokje over te dragen aan Carola Edel, die ook vanaf nu op deze website zal schrijven. Zij heeft de pittige taak om de scholen ook nu ze al zo’n eind op weg zijn gemotiveerd te houden, want voegen, afvoeren, stucadoren vinden ze hier allemaal wat overrated... Carola, succes, gaat helemaal goed komen!