Op fieldtrip in Malawi en brandstofcrisis part 2

Het aftellen is nu echt begonnen. Over minder dan 2 weken vlieg ik weer terug naar Nederland. Ik kan nog steeds niet geloven hoe ontzettend snel de tijd gaat hier.
De afgelopen 1,5 week hier in Malawi was echt heel mooi en bijzonder.

Zo werd vrijdag een week geleden uitgereikt aan de weeskindjes. Deze kleding was gekocht van het geld dat was opgehaald bij de lokale fundraising waarover ik in een van mijn eerdere blogs heb geschreven. Ik mocht hier als eregast bij aanwezig zijn. Het was heel mooi,maar tegelijkertijd ook schrijnend als je al die kleine, blij lachende, kinderen ziet en bedenkt dat zij geen ouders meer hebben die voor hun kunnen zorgen. Dit was voor het eerst dat ik hier van zo dichtbij mee geconfronteerd werd. Omdat de eerste lokale fundraising zo een succes was, wordt er gelukkig binnenkort weer een nieuwe gepland. Alle kleine beetjes helpen hier.

Na dit event stond de fieldtrip gepland. 5 dagen lang ben ik samen met Simeon, Msika en een groep enthousiaste PostNL collega’s door Malawi getrokken om daar verschillende projecten van het WFP te bezoeken en ook een aantal scholen waar we momenteel aan het werk zijn.
Deze week was echt super. Het was ontzettend leuk om mijn ervaringen hier te kunnen delen met een aantal van mijn collega’s. Ook voor mijzelf zaten er een aantal nieuwe dingen in het programma. Zo stond er een ziekenhuisbezoek op het programma. In het ziekenhuis hebben we een afdeling bezocht waar ondervoede kinderen lagen. Het WFP levert de voeding die er voor moet zorgen dat deze kinderen weer gezond worden. Als je de moeders met hun zieke kinderen daar ziet, dan doet dit echt wat met je. Voor alle kinderen die daar lagen hadden we zeep, babycreme en koekjes meegenomen. Dit werd door de moeders met grote dankbaarheid in ontvangst genomen.

Ook stonden er scholenbezoeken en household visits gepland. De school die we bezochten in Phalombe is prachtig gelegen in de bergen op 2 uur lopen afstand van het centrum van Phalombe en de verharde weg. Op de school was het een groot feest. Alle kinderen waren door het dolle heen en alle fieldtrip deelnemers werden achtervolgd door een horde blije en enthousiaste kinderen die allemaal op de foto wilden.
Voor de school waren veel kado’s meegebracht. Zo was er voor ieder kind een pen. Het gejuig hierover was oorverdovend! Hetzelfde gold voor de meegebrachte voetbal en de schoolbordverf.

Terwijl we op bezoek waren op de school in Phalombe hebben we ook in twee groepen een bezoek gebracht aan 2 “households” Hier kregen we te zien hoe de kinderen leven en in wat voor huizen ze woonden. Het huisje dat ik heb bezocht was nog niet eens zo groot als mijn keuken thuis in Nederland. Het was een lemen hutje zonder deur. In dit huisje woonde een gezin met 11(!) kinderen. Er waren geen dekens aanwezig en het gezin had ook nauwelijks te eten. Deze mate van armoede kunnen wij ons nauwelijks voorstellen. Als rijke Nederlander ga je je toch wel even ongemakkelijk voelen als je dit ziet. De gezinnen die we hebben bezocht hebben we gelukkig enorm blij kunnen maken met het eten en de dekens die we voor ze hadden meegebracht.

Alles bij elkaar opgeteld was afgelopen week echt een hele mooie, leuke, bijzondere, maar soms ook confronterende week. Tijdens deze week is nog eens bevestigd hoe goed en belangrijk het werk is dat het WFP hier in Malawi doet.

Een van de uitdagingen waar we vorige week continu tegenaan gelopen zijn is de brandstofcrisis waarover ik in mijn vorige blog heb geschreven. De situatie was in de week van de Fieldtrip niet verbeterd. Met een beetje hulp hebben we her en der toch nog wat Diesel kunnen vinden. Zo heeft het WFP ons haar voorraad Diesel geschonken die bedoeld was voor de generator die gebruikt wordt wanneer de stroom uitvalt. Mede hierdoor hebben we de hele fieldtrip volgens plan af kunnen ronden.

Afgelopen zaterdag is de groep weer naar Nederland vertrokken. Samen met Simeon ben ik toen een rondje langs alle benzinestations gaan maken op zoek naar Diesel. Her en der was er wel wat geleverd maar de situatie rondom de benzinestations was meer dan chaotisch. De benzinestations die je ziet zijn of helemaal verlaten, of er staan enorm lange rijen. Mensen blijven zelfs in hun auto voor het benzinestation slapen in de hoop op het krijgen van Diesel. Omdat de situatie zaterdag niet echt hoopgevend was, ben ik met de bus teruggereisd naar Chikwawa. De auto is in Blantyre gebleven omdat daar de meeste kans is op het vinden van Diesel.
Vandaag (zondag) is het echter nog steeds niet gelukt om wat te vinden. Het gerucht gaat nu dat er morgen om 6:00 ergens wat geleverd wordt. Hier hopen we dan maar op, want als we niets kunnen vinden, dan betekent dat ook dat we niet kunnen werken...Dit geldt overigens niet alleen voor ons maar ook voor de onderdelen van het WFP die de materialen voor onze bouwprojecten en voedsel distribueren.

Vooralsnog heb ik er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen, zoals alles in dit land links om of rechts om altijd goedkomt, maar spannend is het wel.

Wordt vervolgd!

Hartelijke groeten,
Jolene