Frequently asked questions

“Hoe gaat het met je?” (Heel erg goed)

“Wat mis je het meest?” (Bruine boterhammen met oude kaas)

“Ben je al op de hoogte van de laatste roddels?” (Ja, ik heb goede bronnen, maar meer is natuurlijk altijd welkom ;-))

“Zijn er ook verhalen die niet geschikt zijn voor dit weblog?” (Ehhh, .....)

Vragen zoals deze worden me zeer regelmatig door familie en vrienden gesteld en ik ben blij dat ze me na bijna 4 maanden nog steeds niet vergeten zijn. Maar er zijn ook een hoop andere, meer zakelijke, vragen die me regelmatig gesteld worden. Natuurlijk ken ik Malawi niet door en door, maar ik zal toch proberen de meest gestelde vragen te beantwoorden


Malawi heeft geen last van gewapende conflicten en heeft een stabiele regering. Waarom is het dan toch een van de armste landen ter wereld?


Het is niet gemakkelijk deze vraag te beantwoorden. Malawi is landlocked, zeer dicht bevolkt en 90% van de bevolking werkt als boer in de rurale gebieden. Het beschikt niet over waardevolle delfstoffen zoals goud, olie, gas of diamanten. In plaats daarvan produceert Malawi een relatief kleine hoeveelheid tabak, thee, suiker en pinda’s voor export. Doordat een groot deel van de bevolking een laag opleidingsniveau heeft is ook grootschalige industrie is in Malawi nauwelijks aanwezig. Dit houdt in dat zaken zoals voedsel, olieproducten, consumenten artikelen en transportmiddelen geimporteerd moeten worden. Geimporteerde goederen moeten meestal in dollars betaald worden. Maar doordat het moeilijk is om producten te exporteren beschikt Malawi over weinig buitenlandse valuta en is het afhankelijk van buitenlandse hulp. Zoals leningen van de wereldbank en giften van donoren.

Als ik lees over dit soort dingen denk ik meestal. “Ja, ja, het zal wel. Dit heeft geen directe gevolgen voor mijn leven dus het zal vanzelf wel overwaaien”. Maar nu is dat niet het geval. Het tekort aan buitenlandse valuta is de afgelopen weken een zeer tastbaar probleem gebleken dat voorlopig nog niet is opgelost. Door het tekort aan dollars is er sinds 4 weken in heel Malawi bijna geen diesel of benzine meer te krijgen. Voor ons betekent dit dat wij een aantal dagen de scholen in het veld niet hebben kunnen bezoeken. Ook betekent het dat we sindsdien elke week 2 uur heen en terug naar Lilongwe moeten rijden in de hoop dat we daar een benzinestation kunnen vinden waar we kunnen tanken. Het gebrek aan brandstof is voor ons lastig, maar nog wel werkbaar. Voor veel bedrijven hier is het echter een ramp, zonder brandstof liggen ze letterlijk stil. Doordat ze geen goederen kunnen transporteren of inkopen kunnen doen kunnen ze hun klanten niet helpen en dus geen geld verdienen. Dit brengt de economie grote schade toe.

En wat doet de president in de tussentijd? Hij sluit een enorme buitenlandse lening af onder het mom van het oplossen van de brandstof crisis. Maar in plaats daarvan gebruikt het het grootste deel van het geld om een nieuwe privé-jet te kopen. “This is Africa”

Naast de afhankelijkheid van importgoederen, en buitenlandse valuta werkt ook het klimaat niet altijd mee. Normaal gesproken is hier van ongeveer November tot Februari een regenseizoen en is het in de overige maanden erg droog. De 90% van de bevolking die als boer werkt en voor wie de (mais) opbrengsten van hun land ook de belangrijkste voedsel en inkomsten bron zijn houdt hier rekening mee door in Oktober hun land klaar te maken en in te zaaien zodat ze in Mei kunnen oogsten. Maar, eens in de 3 tot 7 jaar komt het regenseizoen niet of te vroeg of te laat op gang of regent het juist veel te veel waardoor er overstromingen ontstaan. Dit betekent al snel dat de oogsten mislukken en er gemakkelijk een hongersnood onstaat. Dit deel van de bevolking is zo afhankelijk van de opbrengsten van hun eigen land, en beschikt over zo weinig geld dat het voor hen niet mogelijk is om op een andere manier aan voedsel te komen. De afhankelijkheid van het regenseizoen zou deels opgelost kunnen worden door het gebruiken van goede irrigatiesystemen, die soms zelfs twee oogsten per jaar mogelijk maken. Maar het aanleggen van een irrigatiesysteem is een dusdanig grote investering dat vrijwel niemand zich dit kan veroorloven.

Ten slotte heeft ook de HIV/Aids epidemie, die vele malen groter is dan ik me in Nederland ooit heb kunnen voorstellen, een groot effect op de economie. Officiele cijfers zeggen dat 11% van de bevolking geinfecteerd is. Maar veel mensen hebben zich nooit laten testen en sommigen zeggen dat het werkelijke aantal geinfecteerden dichter bij de 40% ligt. Op de scholen die we bezoeken horen we elke dag verhalen over nieuwe begrafenissen van veelal jonge mensen. Mede door de HIV/Aids epidemie is de gemiddelde levensverwachting van Malawianen maar 43 jaar en is slechts 54% van de bevolking ouder dan 15. Naast al het persoonlijke leed betekent dit dat er een groot tekort is aan economisch productieve arbeidskrachten.


Heeft Malawi alle hulp die het krijgt van NGO’s en andere donoren wel echt nodig?


Naar mijn bescheiden mening: JA! Máár, er moet goed nagedacht worden over de manier waarop de hulp gegeven wordt en wanneer het stopt. Ik ben er van overtuigd dat hulp de bevolking niet passief of onnodig afhankelijk mag maken. Ontwikkelingshulp is alleen nuttig als het bijdraagt aan de zelfredzaamheid van het land en als het bijdraagt aan de opbouw van een zelfstandige economie. Bijvoorbeeld op de manier waarop het WFP dat doet.

Het deel van het werk van het WFP waar ik bij betrokken ben, namelijk het uitdelen van Likuni Phala, maispap, op scholen is het soort hulp dat bijdraagt aan oplossingen op lange termijn. Op deze manier worden er meer mensen opgeleid die de economie van Malawi naar een hoger niveau kunnen tillen. Ook zorgt meer scholing ervoor dat mensen beter weten hoe ze zichzelf kunnen beschermen tegen HIV/Aids en helpt het op deze manier om de epidemie in te dammen.


Wat kan ik doen om te helpen?


Voordat ik naar Malawi vertrok vroegen veel mensen vroegen of ze me iets mee konden geven om uit te delen aan de plaatselijke bevolking. Het was heel fijn om te merken dat er zoveel mensen zijn die hun steentje bij willen dragen maar tegelijkertijd heb ik tegen bijna iedereen die me deze vraag stelde nee gezegd. Natuurlijk was een simpel tekort aan bagageruimte in mijn tas hiervoor een van de redenen, maar dat was niet het enige.

De echte reden is dat het uitdelen van een paar pennen of kledingstukken op lange termijnniet het verschil zal maken. Ik denk dat om Malawi echt vooruit te helpen het nodig is om te kijken naar het grotere plaatje en ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk voedsel uitgedeeld kan worden op de scholen. Om dit te kunnen doen heeft het WFP geld nodig.
Dus als je wilt helpen stort dan je bijdrage op 450.87.39, tnv Stichting Moving the World, Amsterdam ZO ovv TNT Post donatie Carola Edel of koop voor 9,95 Euro het boek Topkoks voor Thuiskoks 3. Met de aanschaf van 1 boek doneer je 40 maaltijden aan een kind in Malawi. Topkoks voor Thuiskoks 3 is te bestellen bij Bol.com of de betere boekhandel.


Wat zou jij veranderen in Malawi als je een onbeperkte hoeveelheid tijd en geld had?


Ik heb niet de oplossing voor alle problemen in Malawi maar als ik een beetje mag dromen zou ik zo snel mogelijk investeren in het schoolsysteem en de lerarenopleidingen zodat elk kind in Malawi goed opgeleid kan worden. Ik zou niet alleen het bezoek aan de lagere school, maar vooral ook het bezoek aan de middelbare scholen stimuleren en ik zou er voor zorgen dat de universiteiten genoeg capaciteit hebben voor alle studenten die het verstand en de motivatie hebben om een vervolgopleiding te doen. Ook zou ik het bedrijfsleven willen stimuleren meer te investeren in de industriele en service sector. Door meer innovatieve manieren te vinden om geld te verdienen worden de economische kansen en risico’s beter verspreid.


Tenslotte hebben de mensen die ik hier heb ontmoet grote indruk op mij gemaakt en zou ik een aantal van hen heel graag individueel willen helpen als ik daarvoor de mogelijkheid had.


Chikondi, mijn collega (zie weblog 18 september) heeft nog steeds geen studiebeurs en de kans dat hij er een zal vinden wordt steeds kleiner. Het doet pijn te weten dat hij de capaciteiten en het toelatingsbewijs voor een master opleiding heeft, maar dat een gebrek aan geld hem tegenhoudt zich verder te ontwikkelen.

Daarnaast is het jongetje met het gezwel in zijn wang ter grootte van een sinaasappel (zie weblog 25 oktober) nog steeds niet bij een dokter geweest. Het is me jammer genoeg niet gelukt uit te vinden wat er precies mis is en hoe hij het beste geholpen kan worden, daar zou ik nog wel wat meer moeite in willen steken.


En natuurlijk zou ik een aantal van de allerschattigste kinderen rustig per direct mee terug naar Nederland nemen om ze daar een goede toekomst te geven. Maar hoewel Madonna er mee weg komt, denk ik niet dat dat helemaal legaal zou zijn. ;-)