De tocht naar het zuiden; Chikhwawa

Na alle scholen in Phalombe bezocht te hebben, vertrokken Simeon, Msika en ik afgelopen zondag naar Chikhwawa. Doel van het bezoek was hetzelfde als in Phalombe; de Head Teachers op de geselecteerde scholen informeren over het bouwproces en tegelijkertijd checken of er voldoende bakstenen beschikbaar zijn in de verschillende communities.
Groot verschil met Phalombe is de temperatuur in Chikhwawa. Iets wat menig Malawiaan mij duidelijk maakte voor vertrek. Wanneer ik vertelde dat we naar Chikhwawa vertrokken werden wenkbrauwen gefronst en volgde onmiddellijk: “That is really hot, do you know that?” Blijkbaar maakte ik nog niet een hittebestendige indruk…

De waarschuwing bleek niet voor niets; onder de 35 °C kwam het niet. Dit heeft onmiddellijk gevolgen voor de bevolking in Chikhwawa en ook de noodzaak van het School Meal Programme wordt bevestigd.
De hoge temperaturen in combinatie met de droogte maakt de grond beperkt geschikt voor het verbouwen van gewassen. Gierst, katoen en suiker wordt voornamelijk verbouwd. De enkele boeren die maïs verbouwen zien hun gewas voor hun ogen verdrogen door het regentekort . Ook cijfers zijn schrikbarend, zo is 18% van de leerlingen die ingeschreven staan weeskind; grote veroorzaker is HIV.

De scholen die we bezoeken liggen op grote afstand van elkaar, in afgelegen dorpen. De wegen zitten vol gaten en kuilen, wat betekent dat de auto hier ook een zware taak heeft. Resultaat; 2 keer een lekke band. Lachend worden deze verwisseld door het team!

We worden bijgestaan door Charles, de School Meal Coördinator (SMC) van Chikhwawa. Charles weet de scholen gelukkig feilloos te vinden. Hij is een voormalig Head Teacher van één van de scholen in Chikhwawa. Als SMC en heeft hij als onderwijzer een promotie gemaakt binnen het district, ook voor wat betreft zijn vervoersmiddel; geen fiets meer maar een brommer. Een statussymbool, beter dan een fiets, nog net geen auto. De brommer is gezien de afstanden geen overbodige luxe.

We komen op plaatsen waar mijn komst als blanke voor bizarre taferelen zorgt, aangezien veel leerlingen nog nooit een blanke van dichtbij hebben gezien. Zo rent op één school de helft van de leerlingen van schrik weg, terwijl ik bij een andere school word aangeklampt onder het noemen van de naam Jezus, wat ook mij doet schrikken. De bijbel kent door de kolonisatie geen donkere, maar een blanke Jezus. Bij het uitspreken van “Muli Bwanji” (Hoe gaat het?) in combinatie met een grote glimlach zijn de meeste leerlingen over de schrik heen.

Vijf dagen Chikhwawa maakt veel indruk, grote armoede en droogte staan in contrast met de enorme vriendelijkheid en lachende gezichten van de leerlingen. Dat is waar we het voor doen!